Κάθε βράδυ στις 23:30 η πτήση QR988 της αεροπορικής εταιρείας Qatar Airways, δηλαδή ένα αεροσκάφος Boeing 354 θέσεων, ξεκινάει από την Ντόχα και φτάνει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και από εκεί, έξι ώρες μετά, κάνει μια πτήση 642 χιλιόμετρων, με προορισμό την Αδελαΐδα.
Κάθε μέρα, το αεροπλάνο αφήνει τους επιβάτες του στη Μελβούρνη και ύστερα ταξιδεύει άδειο, ή σχεδόν άδειο. Και κάθε μέρα, σκοπίμως, συνεχίζει να ταξιδεύει. Είναι μια πτήση – φάντασμα;
Όσοι ταξιδεύουμε συχνά με αεροπλάνο, γνωρίζουμε πως οι αεροπορικές εταιρίες προτιμούν να γεμίζουν τα αεροσκάφη με επιβάτες. Γιατί η συγκεκριμένη εταιρεία να κάνει το αντίθετο, και σε μια πτήση ανάμεσα σε δύο τόσο κοντινές πόλεις;
Τα δεδομένα
Κάθε αεροπλάνο ανήκει σε μια αεροπορική εταιρεία. Οι αεροπορικές εταιρείες αξίζουν όσα τα δρομολόγια που μπορούν να καλύψουν. Πέρα από τα προφανή, όπως αρκετό προσωπικό πτήσεων, οι αεροπορικές εταιρείες χρειάζονται κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό: άδειες από τα εκάστοτε αεροδρόμια, για να πραγματοποιούν πτήσεις.
Πώς όμως παίρνουν άδεια οι εταιρείες για να πετάνε; Εδώ το «μυστήριο» περιπλέκεται.
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα αφορά δύο άδειες, αυτή του αεροδρομίου αναχώρησης και αυτή του αεροδρομίου άφιξης, ώστε να καταλάβουν συγκεκριμένο χώρο για την απογείωση και την προσγείωση τους.
Όταν πρόκειται για αεροδρόμια που δεν είναι τόσο πολυσύχναστα, αυτή η άδεια αποκτάται εύκολα. Όταν πρόκειται όμως για αεροδρόμια αρκετά πολυσύχναστα, τότε τα brands «μονομαχούν» για λίγο χώρο, πληρώνοντας πολλές φορές ποσά εκατομμυρίων δολαρίων.
Αν μια αερογραμμή δεν χρησιμοποιεί τον χώρο που έχει αγοράσει σε συγκεκριμένα αεροδρόμια, εκεί καιροφυλακτούν ανταγωνίστριες εταιρείες για να τον καταλάβουν, ευθύς αμέσως. Γι’ αυτό λοιπόν, μπορεί να είναι συμφέρον για μια εταιρεία να επανδρώνει πτήσεις με λίγους επιβάτες, ακόμα και χωρίς κανέναν.
Είναι τόσο απλό;
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τα δικαιώματα των πτήσεων από και προς κάθε προορισμό ανά τον κόσμο, παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο οι κυβερνήσεις των εκάστοτε χωρών. Συγκεκριμένα, οι φορείς πολιτικής αεροπορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και τρίτων χωρών θέτουν τα αεροδρόμια τους σε λειτουργία βάσει διμερών συμφωνιών πτήσεων, οι οποίες περιγράφουν πόσα αεροπλάνα κάνουν πτήσεις και πόσοι επιβάτες/προσωπικό μετακινούνται καθημερινά.
Για παράδειγμα, μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε βρίσκεται σε ισχύ μια πλήρως ανοικτή συμφωνία «ανοικτών ουρανών», που επιτρέπει ελευθερία πτήσεων, χωρίς περιορισμούς από ΗΠΑ προς χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτό όμως δεν ισχύει σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα μεταξύ του Κατάρ και της Αυστραλίας. Το Κατάρ επιτρέπεται να διατηρεί 28 δρομολόγια προς τα τέσσερα μεγάλα αεροδρόμια της Αυστραλίας σε εβδομαδιαία βάση (Μελβούρνη, Περθ, Σίδνεϊ, Μπρισμπέιν), ενώ υπάρχει και ένας αστερίσκος, με λιγοστές πτήσεις προς αεροδρόμια μικρών πόλεων.
Στο πέρασμα των ετών όμως, η Qatar Airways πίεζε ώστε να διαθέσει κι άλλο αεροσκάφος της στον εναέριο χώρο της Αυστραλίας, και να ισχυροποιήσει την εμπορική της παρουσία εκεί. Κάποια στιγμή όμως, συνέβη το αδιανόητο.
Πτήση – φάντασμα: Εξηγώντας το φαινόμενο
Καταρχήν, πρέπει να τονίσουμε ότι το αεροδρόμιο της Αδελαϊδας είναι το πέμπτη μεγαλύτερο της Αυστραλίας. Από το Νοέμβριο του 2022, η αεροπορική εταιρεία του Κατάρ εκμεταλλεύεται στο έπακρο αυτή την υποσημείωση, έχοντας εγκαινιάσει μια πτήση Ντόχα – Μελβούρνη, με τελικό σταθμό όμως, την πόλη της Αδελαΐδας.
Με αυτό το δρομολόγιο, η εταιρεία καταφέρνει να συντηρεί μια ακόμα πτήση προς την Αυστραλία, πέρα από τις 28 συμφωνηθείσες, χωρίς να φτάνει σε κάποιο από τα τέσσερα μεγάλα αεροδρόμια. Και γίνεται ακόμα πιο παράξενο. Όταν η πτήση QR988 φτάνει στις 23:30 το βράδυ στη Μελβούρνη, όλοι οι επιβάτες αποβιβάζονται.
Όσοι παραμείνουν για να πάρουν την ανταπόκριση, πρέπει να παραμείνουν έξι ώρες στο αεροδρόμιο, καθώς δεν κινείται κανένα αεροπλάνο σε αυτό το χρονικό διάστημα.
Επίσης, βάσει συμφωνίας, η Qatar δεν μπορεί να πουλήσει εισιτήρια σε έδαφος Αυστραλίας. Αυτό σημαίνει πως οι λιγοστοί επιβάτες από το Κατάρ που θέλουν να εξερευνήσουν την Αδελαϊδα, θα απογειωθούν στις 5:35 το πρωί, και θα φτάσουν στη μικρή πόλη μερικές ώρες αργότερα, έχοντας πραγματοποιήσει ένα μαραθώνιο ταξίδι, για παραπάνω από 12 ώρες.
Πόσοι είναι αυτοί οι επιβάτες; Συνήθως, μέχρι 10 άτομα. Αρκετές φορές, κανένας. Είναι μια πτήση-φάντασμα, όπως αποκαλείται κάθε δρομολόγιο με κρατήσεις μέχρι το 10% της χωρητικότητας του αεροπλάνου.
Είναι μια από τις πτήσεις που λειτουργούν «επίτηδες» σε καθημερινή βάση, ώστε η εκάστοτε εταιρεία να διατηρεί, μέσω νομικών «τρικ», το δικαίωμα να πηγαινοέρχεται σε συγκεκριμένους προορισμούς.
Τι επίπτωση έχει στο περιβάλλον ένα αεροπλάνο που καίει καύσιμα για να πηγαινοέρχεται άδειο; Ουδέν σχόλιο. Ένας πραγματικός εφιάλτης, στον βωμό του επιχειρηματικού κέρδους.
Πηγή: Reader.gr
