Έγραφα τις προάλλες για την ανάγκη δημιουργίας Πανεπιστήμιου Ενόπλων Δυνάμεων και αυτό έγινε η αφορμή για αρκετούς φίλους στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να επικοινωνήσουν μαζί μου.
Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι είναι θετικοί σε κάτι τέτοιο.
Μάλιστα, κάποιοι μου επισήμαναν συγκεκριμένα επιχειρήματα που ενισχύουν σημαντικά την πρόταση για ένα ξεχωριστό Πανεπιστήμιο Ενόπλων Δυνάμεων.
Να μείνω όμως σε δύο προτάσεις που έχουν, νομίζω, ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Η πρώτη είναι αυτή που προβλέπει την ένταξη στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο και των σχολών της αστυνομίας και της πυροσβεστικής.
Μπορεί, μου είπε απόστρατος υποστράτηγος να φαίνεται ότι υπάρχουν διαφορές στο αντικείμενο εργασίας, όμως υπάρχουν και πολλά κοινά.
Γι αυτό, προτείνει, στο πανεπιστήμιο αυτό, αν λειτουργήσει, να υπάρχουν και δυο ξεχωριστές σχολές για αστυνομία και πυροσβεστική, αλλά κάτω από την ίδια ομπρέλα.
Το δεύτερο θέμα που ήλθε στην συζήτηση με αφορμή το θέμα συγκρότησης ειδικού ΑΕΙ, είναι η ανάγκη να ξεχωρίσουν τα «Σώματα» αξιωματικών και υπαξιωματικών στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Η θέση των περισσότερων συνομιλητών, ακόμα και αρκετών προερχομένων από σχολές υπαξιωματικών, είναι πως πρέπει να υπάρξουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αλλαγές, στην κατεύθυνση των δυο ξεχωριστών κατηγοριών.
Κατεύθυνση που όπως φαίνεται υιοθετείται από το νομοσχέδιο που έχει έτοιμο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Το σχέδιο αυτό, είναι παλιό, αλλά όπως φαίνεται μέχρι σήμερα κανείς δεν προχωρούσε στην προώθησή του, μιας και υπήρχαν απόψεις που έλεγαν πως κάτι τέτοιο θα έχει εκλογικό κόστος για την οποία κυβέρνηση το νομοθετήσει.
Το σχέδιο για τον διαχωρισμό των δυο σωμάτων (σωστό κατά την άποψη μας) έχει επεξεργασθεί το ΓΕΕΘΑ και σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, πάρα τις αντιρρήσεις των ενώσεων των αποφοίτων των σχολών υπαξιωματικών, το θέμα θα προχωρήσει.
Το σχέδιο, που έχει σχεδόν στο σύνολο του υιοθετηθεί από τον υπουργό Νίκο Δένδια, προβλέπει αλλαγή στην εξελικτική πορεία των υπαξιωματικών των παραγωγικών σχολών των ενόπλων δυνάμεων.
Αυτή τη στιγμή, οι απόφοιτοι των σχολών υπαξιωματικών του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού, έχουν την δυνατότητα, να φτάσουν ως τον καταληκτικό βαθμό του Συνταγματάρχη, του Σμηνάρχου και του Πλοιάρχου αντίστοιχα.
Η βαθμολογική εξέλιξη είναι πολύ πιο αργή από αυτή των αξιωματικών των παραγωγικών σχολών, αλλά η δυνατότητα υπάρχει.
Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, δημιουργούνται στρεβλώσεις τόσο σε σχέση με την διοίκηση μονάδων όσο και γενικότερα με τους ρόλους των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σύμφωνα με το σχέδιο, οι απόφοιτοι των σχολών υπαξιωματικών, να μπορούν να φτάνουν ως τον βαθμό του ανθυπασπιστή, ενώ παράλληλα να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή ιεραρχική κλίμακα και να υπάρχει «αρχηγός» της τάξης των υπαξιωματικών, που θα βρίσκεται διπλά στους αντίστοιχους αρχηγούς και θα εκπροσωπεί, ας πούμε, τα συμφέροντα και δικαιώματα των υπαξιωματικών.
Αυτό είναι και το αμερικανικό σύστημα.
Παράλληλα, βέβαια, θα αποσυνδεθεί το μισθολόγιο από τους βαθμούς, έτσι ώστε ανεξάρτητα από τον βαθμό που έχουν, οι υπαξιωματικοί να λαμβάνουν τις αυξήσεις ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας.
Σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει βέβαια, να προβλεφθούν και «μεταβατικές λύσεις» για όσους υπαξιωματικούς έχουν γίνει αξιωματικοί ήδη ή υπηρετούν χρόνια και βρίσκονται στη σειρά να προαχθούν.
Είναι βέβαιο ότι κάτι τέτοιο στην πρώτη φάση θα προκαλέσει αναταράξεις όμως στην πορεία θα βοηθήσει σημαντικά στην καλύτερη οργάνωση και λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων ενώ παράλληλα θα περιορίσει μια σειρά από προστριβές που προκαλούνται σήμερα από αυτή την «στρέβλωση».
Άλκης Πέτρου
