Ένα έγκλημα από αυτά που προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση στην εποχή τους, όχι μόνο λόγω της σκληρότητάς του αλλά και χάρη στο γεγονός ότι η δράστις ήταν μια γυναίκα σκληρή και γεμάτη κακία. Ο άγριος φόνος της νύφης της αποτέλεσε γεγονός που προκάλεσε αποτροπιασμό ενώ μία ακόμα παράμετρος που ανέβασε το ενδιαφέρον ήταν ότι η απάνθρωπη πεθερά ήταν και η πρώτη γυναίκα που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα μετά την θανατική της καταδίκη.
Τα πρόσωπα του δράματος είναι τρία. Η Σταυρούλα Γκουβούση, 62 ετών, ο Δημήτρης (ή Μήτρος) Γκουβούσης, γιος της Σταυρούλας, 22 ετών, και η σύζυγος του Μήτρου, η Μεταξία Γκουβούση, 21 ετών. Και οι τρεις ζούσαν στο Λεωνίδιο, κάτω από όχι και τόσο ιδανικές συνθήκες, μια και, όπως όλοι γνώριζαν στο χωριό, η πεθερά δεν ήθελε με τίποτα τη νύφη της και τη μισούσε θανάσιμα. Το ζευγάρι είχε παντρευτεί πέντε χρόνια πριν και είχαν αποκτήσει δύο παιδάκια, ένα που έχασαν λίγο μετά τη γέννα και τη μικρή Μαρία.
Στην αρχή ζούσαν στο ίδιο σπίτι με τη μητέρα του γαμπρού, όμως αργότερα μετακόμισαν σε δικό τους σπίτι, το οποίο είχε αγοράσει με δικά της χρήματα η Μεταξία. Η νεαρή αυτή κοπέλα ήταν υπόδειγμα εργαζόμενης μητέρας και όλο το χωριό τη θαύμαζε για την εργατικότητά της σε ένα ζαχαροπλαστείο της περιοχής. Αντίθετα, σύζυγός της, ο Μήτρος, ήταν ένας τεμπέλης και μέθυσος ο οποίος περνούσε την ώρα του άσκοπα και ξόδευε τα χρήματα που συγκέντρωνε με τη σκληρή δουλειά της η Μεταξία.
Η πεθερά, όμως, δεν ήθελε με τίποτα να υπάρχει στα πόδια της η Μεταξία. Και συνεχώς δημιουργούσε θέματα μεταξύ του ζευγαριού, υποστηρίζοντας ότι η νεαρή κοπέλα συναντά και άλλους άνδρες και πολλά ακόμα. Το ποτήρι φάνηκε να ξεχειλίζει όταν η Μεταξία ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος στο τρίτο τους παιδί. Η πεθερά έβαλε ως στόχο ζωής να σταματήσει αυτή τη γέννα και πείθοντας τον γιο της ότι δεν ήταν δικό του το παιδί, τους υποχρέωσε να φτάσουν μέχρι το Άργος για να κάνει έκτρωση. Όμως ο γιατρός, πιθανόν λόγω και της προχωρημένης κύησης (βρισκόταν στον έκτο μήνα), δεν προχώρησε, κι έτσι γύρισαν στο χωριό χωρίς να έχουν εκτελέσει τις εντολές της Γκουβούση, η οποία εξεμάνη. Γυρνώντας εκείνο το απόγευμα στο Λεωνίδιο, πέρασαν από το σπίτι της πεθεράς κι εκείνη τους κάλεσε να μείνουν για φαγητό.
Όμως αποδείχτηκε ότι είχε άλλους σκοπούς, αφού κάποια στιγμή, εντελώς ξαφνικά, όρμησε με ένα σχοινί προς το μέρος της Μεταξίας και την έδεσε σφιχτά. Μετά την έριξε στο κρεβάτι και με ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο άρχισε να τη χτυπά με δύναμη σε όλο της το σώμα, στο κεφάλι, στο στήθος και τη φουσκωμένη της κοιλιά. Τελικά η Μεταξία λιποθύμησε και τότε η πεθερά ανέλαβε να ολοκληρώσει την εγκληματική της δράση. Σε συνεργασία με τον γιο της, που τόση ώρα παρακολουθούσε απαθής, τραβούν την άτυχη κοπέλα στην αυλή και αφού την αφήσουν με το νυχτικό και τα εσώρουχα τη ρίχνουν στη στέρνα. Στη συνέχεια κλείνουν τη στέρνα και πηγαίνουν στο σπίτι καταστρώνοντας τις επόμενες κινήσεις τους.
Για να φανεί αυτοκτονία, η Γκουβούση βάζει τον Μήτρο να γράψει ένα σημείωμα που δήθεν άφησε η Μεταξία, στο οποίο έγραφε ότι αυτοκτονεί γιατί το αφεντικό της στο ζαχαροπλαστείο της χρωστούσε χρήματα. Μάλιστα ζητούσε από τις Αρχές να μην κυνηγήσουν τον Μήτρο γιατί αυτός δεν έφταιγε σε τίποτα. Την επόμενη μέρα, ανήμερα των Φώτων, η Γκουβούση πηγαίνει στην εκκλησία και επιστρέφοντας στο σπίτι αρχίζει τα κλάματα και τις κραυγές, φωνάζοντας ότι η νύφη της έπεσε στη στέρνα και αυτοκτόνησε. Μαζεύτηκε κόσμος και ήρθε και η Αστυνομία και ανέσυραν το άψυχο κορμί της εγκύου γυναίκας.
Όμως κανείς από το χωριό δεν είχε πιστέψει την εκδοχή της πεθεράς και του γιου της, γνωρίζοντας το παρελθόν και των δύο αλλά και τον εξαιρετικό χαρακτήρα της Μεταξίας. Μάλιστα, υπήρξε και κάτι ακόμα που έδρασε καταλυτικά: η Μεταξία δεν ήξερε γράμματα, οπότε ήταν αδύνατον να έχει γράψει αυτή το σημείωμα της αυτοκτονίας της. Ενώ και ο ιατροδικαστής πρόσθεσε μία ακόμα φρικτή λεπτομέρεια, ότι δηλαδή η Μεταξία ήταν ακόμα ζωντανή όταν την έριξαν στη στέρνα.
Μητέρα και γιος συλλαμβάνονται από τους άνδρες της Αστυνομίας και ανακρίνονται. Αν και στην αρχή επιμένουν στην εκδοχή της αυτοκτονίας, στη συνέχεια ομολογούν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αρχίζει ο ένας να κατηγορεί τον άλλον για το ποιος ήταν ο πραγματικός υπεύθυνος της δολοφονίας της άτυχης Μεταξίας. Η υπόθεση έγινε αμέσως πρωτοσέλιδο στις αθηναϊκές εφημερίδες, οι οποίες μιλούσαν για τη σατανική πεθερά που σκότωσε τόσο άδικα μία έγκυο γυναίκα. Το δικαστήριο έγινε μετά από πέντε μήνες, με την Γκουβούση να υποστηρίζει ότι κατά λάθος είχε σπρώξει τη νύφη της στη στέρνα ενώ ο γιος υποστήριξε ότι δεν γνώριζε τίποτα για τον φόνο. Όμως οι δικαστές και οι ένορκοι ήταν αμείλικτοι και τους καταδίκασαν και τους δύο στην εσχάτη των ποινών. Παρότι ζητήθηκε χάρη, δεν τους δόθηκε.
Η Γκουβούση εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου του 1960 στον Υμηττό, έχοντας την τελευταία στιγμή ζητήσει συγχώρεση από τον ιερέα που τη συνόδευε. Ο γιος της εκτελέστηκε κι αυτός τα ξημερώματα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1960 στο πεδίο βολής της Κέρκυρας.
Πρόκειται για ένα από τα εγκλήματα που παρουσιάζονται στο βιβλίο «100 εγκλήματα στην Ελλάδα» που έχει κυκλοφορήσει μαζί με το ΘΕΜΑ της Κυριακής
