Η τοποθέτηση του Αντιπρόσωπου Ιωαννίνων στην Π.Ο.ΑΣ.Υ. Χρήστου Παργινού στο 34ο Πανελλήνιο Συνέδριο της ΠΟΑΣΥ, αναφέρει:
Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητές συναδέλφισσες!
Θέλω να ξεκινήσω την ομιλία μου αποδίδοντας φόρο τιμής στους εκλιπόντες συναδέλφους μας, τον Γιώργο, τον Χρήστο και όλους αυτούς που δεν βρίσκονται πια κοντά μας, καθώς τα δάκρυα για τους αδικοχαμένους συναδέλφους δεν έχουν ακόμη στεγνώσει .
Οι μνήμες είναι ακόμη νωπές και δεν μπορούν σαφέστατα να τεθούν στο περιθώριο του συνεδρίου μας.
Και σε αυτό το σημείο όπως συνηθίζω στις ομιλίες μου να παραφράσω το μήνυμα του συνεδρίου μας.
«Η εξουσία έχει άδικο και αυτό κάνει το επάγγελμά μας επικίνδυνο».
Γιατί με πολύ απλά λόγια οι αποφασίζοντες και οι έχοντες την εξουσία δεν κατάφεραν να θωρακίσουν το επάγγελμα του αστυνομικού.
Αντ’ αυτού ευαγγελιζόμενοι τις αλλαγές σε ένα γενικό και αόριστο πλαίσιο για πολλοστή φορά επιχειρούν να συσκοτίσουν την σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.
Και για πια εν’ τέλει πραγματικότητα μιλάμε;
Την πραγματικότητα του απολύτως διαχειριζόμενου κατ’ επιθυμίαν και κατ’ εξυπηρέτησης των αναγκών συστήματος, που θέλει την Αστυνομία όργανο εκτέλεσης αποφάσεων, ή μιας Αστυνομίας που θα υπηρετεί τον σκοπό της που δεν είναι άλλος από την εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες και τη κοινωνία;
Με συντάραξαν τα τελευταία γεγονότα και απορώ πως μια οργανωμένη κοινωνία και οι φορείς που την εκφράζουν, επιτρέπουν ή μάλλον καλύτερα ανέχονται, τέτοιου είδους συμπεριφορές που ως αποτέλεσμα επιφέρουν την απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Μια σειρά δραστικών μέτρων φαντάζει πιο αναγκαία και πιο επιτακτική από ποτέ.
Μια δέσμη μέτρων που θα μεριμνά πρωτίστως για την θωράκιση του επαγγέλματός μας και την ασφάλεια του αστυνομικού προσωπικού.
Ας γίνουν αυτά τα περιστατικά η αφορμή να θέσουμε εξ’ αρχής τις προτεραιότητές μας ως Αστυνομία και ως κοινωνία και να προτάξουμε ως πρώτη ανάγκη τον σεβασμό της θεμελιώδους αξίας της ζωής και της προάσπισής της.
Με αφορμή όλα τα παραπάνω σας καλώ να αναλογιστούμε όλοι πια κατευθυντήρια γραμμή θέλουμε να ακολουθήσουμε όλοι, ως κοινωνία και ως άτομα.
Η παρότρυνση αυτή απευθύνεται επίσης και σε όλους αυτούς που έχουν τα ηνία και που με τις αποφάσεις τους διαμορφώνουν ένα πλαίσιο κανόνων και ευταξίας.
Εντρυφώντας στις διεκδικήσεις μας δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην επικινδυνότητα της εργασίας μας.
Ένα σύνθετο ζήτημα που φαινόταν ότι είναι πολύ κοντά στην υλοποίησή του και που κατάληξε στο τέλος να αποτελεί ένα γόρδιο δεσμό με αναμφίβολο αποτέλεσμα.
Οι υποσχέσεις και οι διαβεβαιώσεις πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων και πάμε πάλι από την αρχή.
Και ας πούμε πως αυτό χορηγείται. Παύουν να υπάρχουν οι διεκδικήσεις μας;
Και εδώ η απάντηση είναι πως και βέβαια όχι καθώς πρωταρχικός μας στόχος είναι να διαφυλάττουμε όλες τις κατακτήσεις του συνδικαλιστικού μας κινήματος και να προστατεύουμε τα δικαιώματα του εργαζόμενου Έλληνα αστυνομικού, την καθημερινότητά του και να διασφαλίσουμε εν τέλει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για το μέλλον.
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να λησμονήσω, επειδή προέρχομαι από μια ακριτική περιοχή, να επαναφέρω για πολλοστή φορά το αίτημα επέκτασης του παραμεθορίου επιδόματος στις περιοχές που γειτνιάζουν εδαφικά με τρίτες χώρες,ένα επίδομα που θα τονώσει όλες αυτέ τις ευαίσθητες περιοχές.
Για να μην μακρυγορώ και προς συντομία του χρόνου καλώ όλους τους εμπλεκόμενους να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα και να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις, παραθέτοντάς τους τα προαναφερόμενα και μια έκφραση αγωνίας για το μέλλον της κοινωνίας μας.
“Επιτέλους Κάντε κάτι”
