Δυστυχώς, για ακόμη μία φορά, λίγες μέρες πριν, έλαβε χώρα ένα σκληρό έγκλημα, μια γυναικοκτονία εναντίον μίας νέας κοπέλας.
Δυστυχώς, για ακόμη μία φορά, το μιντιακό σύστημα της χώρας συντάχτηκε και “έπεσε”, σύσσωμο, να κατηγορήσει τους πιο αδύναμους κρίκους, για να ξεπλύνει με αυτό τον τρόπο τις τεράστιες ευθύνες της Πολιτείας και δυστυχώς θα πρέπει, ακόμα μία φορά, να προσπαθήσουμε, να εξηγήσουμε πώς λειτουργεί όλο αυτό (το λεγόμενο σύστημα) που έχουν εγκαθιδρύσει στην ελληνική κοινωνία οι αποφασίζοντες και έχοντες την εξουσία.
Έργο σε επανάληψη
Ξεκινώντας, θα σταθούμε στον, αδιαμφισβήτητα, άδικο και σκληρό χαμό της κοπέλας που θανατώθηκε, τόσο βάναυσα, μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων στην Αθήνα. Συγκεκριμένα, μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου, από τον πρώην σύντροφό της. Δεν υπάρχει δικαιολογία για καμία ζωή που χάνεται και θα συλλυπηθούμε την οικογένειά της με την, άπιαστη, ελπίδα ότι θα είναι το τελευταίο θύμα τέτοιου εγκλήματος, από έναν ψυχικά διαταραγμένο άνθρωπο σε μια κοινωνία που ολισθαίνει, συνεχώς, προς μία γενικευμένη ψυχική διαταραχή.
Με όση ψυχραιμία μας έχει απομείνει, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα δεδομένα, είτε αυτά αφορούν στο συμβάν, είτε περιγράφουν τις γενικές αιτίες του, είτε ακόμα και τον σκοταδιστικό τρόπο με τον οποίο η κοινωνική ελίτ του τόπου, απαρτιζόμενη από δημοσιογραφίσκους της πλάκας με βαρύγδουπα ονόματα, συνεπικουρούμενοι από πολιτικάντηδες, προσπαθεί λυσσαλέα να απεμπολήσει τις βαριές ευθύνες της Πολιτείας και να μετακινηθούν αυτές σε τρεις αστυνομικούς με το πρόσχημα του ατομικού λάθους (Κάτι μας θυμίζει, ως τακτική, από την ιστορία των Τεμπών, παρά τις σαφείς διάφορες).
Με αφορμή το τελευταίο, θα αναφέρουμε πως, όλοι μας παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες ένα κακόγουστο, επαναλαμβανόμενο θέατρο δημοσιογράφων και πολιτικών, κυρίως , που, σαν κομπάρσοι κάποιας κακοπαιγμένης σειράς, προσπαθούν να μας πείσουν ότι στενοχωρέθηκαν, αγανάκτησαν συγκεκριμένα. Αηδιασμένοι, βλέπουμε αχυράνθρωπους με μικρόφωνα να ψάχνουν σε μία 22χρονη αξιωματικό υπηρεσίας (αστυφύλακα στον βαθμό!), σε έναν σκοπό τμήματος και σε έναν τηλεφωνητή της Άμεσης Δράσης την “Ιφιγένεια που θα θυσιάσουμε” στον βωμό της ανυπαρξίας κανόνων της Πολιτείας, προσπαθώντας, έτσι, να ξεπλύνουν τα πολιτικά τους αφεντικά.
Ασφάλεια και προστασία
Ας προσπαθήσουμε να ξετυλίξουμε το χρονικό του συμβάντος, σε συνδυασμό με τους κανόνες λειτουργίας (νόμους , ενέργειες, πρωτόκολλα κλπ) που έχουν επιβάλει όλες οι κυβερνήσεις και όλες οι ηγεσίες του Σώματος. Θα κατανοηθεί, έτσι, η αστείρευτη υποκρισία που τους διέπει.
Εμφανίζεται μία κοπέλα στο Αστυνομικό Τμήμα και καταγγέλει τον πρώην σύντροφό της για κακοποιητική συμπεριφορά, για το ότι παρακολουθείται και φοβάται. Στις ερωτήσεις της συναδέλφου, απαντάει λέγοντας πως και παλιότερα του έκανε μήνυση αλλά την απέσυρε και πως και την προηγούμενη μέρα τον είδε κοντά στο σπίτι της. Ρωτήθηκε, αν προτίθεται να υποβάλει μήνυση και απάντησε πως όχι. Το πρώτο ερώτημα που γεννάται είναι “ποια είναι η μέριμνα του κράτους για την ψυχολογική στήριξη και ενημέρωση των γυναικών αυτών” ; Είναι σαφές πως, πέραν του ποινικού σκέλους της υπόθεσης, υφίσταται ζήτημα του να προστατευθεί και να δοθούν κατευθυντήριες γραμμές και ψυχολογική υποστήριξη, τόσο στο εκάστοτε πρόσωπο/θύμα, όσο και στην αντίστοιχη αίσθηση που δίνεται στην κοινωνία. Με λίγα λόγια, δεν αρκεί μία τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών. Δεύτερο ερώτημα που, αυτόματα, γεννάται: “Ποιες δομές υπάρχουν, πλαισιωμένες με τους κατάλληλους επιστήμονες (γιατρούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ.α.) και πού βρίσκονται αυτές έτσι ώστε να δίνεται προσωρινό κατάλυμα σε ανάλογα συμβάντα;”
Είναι, φυσικά, ρητορικό. Δεν υπάρχουν αντίστοιχες δομές υποστήριξης και το κάθε αντίστοιχο άτομο καταλήγει να αναζητά να περάσει ένα βράδυ σε μία καρέκλα του εκάστοτε Αστυνομικού Τμήματος, μέχρι να ξημερώσει, να διαφύγει προσωρινά τον κίνδυνο και να επιστρέψει στην ίδια συνθήκη.
Οι έννοιες “ασφάλεια και προστασία” δεν εγκλωβίζονται, συνεπώς, στην δράση των αστυνομικών οργάνων αλλά (θα έπρεπε να) είναι ένας συνδυασμός συνεννόησης και λειτουργίας Υπηρεσιών, προς όφελος του πολίτη που εκτίθεται σε ανάλογο κίνδυνο.
Ενέργειες στην πράξη
Η 22χρονη Αξιωματικός Υπηρεσίας (επαναλαμβάνουμε, φέροντας τον βαθμό της αστυφύλακα) κρίνει, αξιολογώντας την καταγγελία, πως αυτή δεν εμπίπτει στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής βίας, κάτι που ελέγχεται, χωρίς να είναι ξεκάθαρο ακόμα και σε έμπειρους νομικούς, με τις απόψεις να διίστανται, έτσι ώστε να προχωρήσει η διαδικασία αυτεπάγγελτα. Γίνεται μνεία πως ο δράστης δεν ζούσε μαζί με την δολοφονημένη γυναίκα/πρώην σύντροφό του.
Σε αυτό το σημείο θα αναφέρουμε πως η Αστυνομία ενεργεί βάσει κάποιον θεσμοθετημένων κανόνων και μίας πεπατημένης, η οποία μεταδίδεται από αστυνομικό σε αστυνομικό. Δηλαδή, η συνάδελφος έτσι εκπαιδεύτηκε από την Πολιτεία. Διδάχτηκε να ενεργεί με βάση την θεωρία της ακαδημαϊκής θητείας της μεν, χωρίς ωστόσο η να έχει βρεθεί η μέθοδος ώστε να μπαίνει κάποιος στην ουσία των πραγματικών περιστατικών και αυτό όλο να γίνεται κομμάτι της εκπαίδευσης. Αυτά της μάθανε να ρωτάει και πάνω σε αυτά να ενεργεί. Η άρνηση της γυναίκας να προβεί σε μήνυση, κάνει το τοπίο σαφές. Εφόσον, δηλαδή, δεν υπήρχε αδίκημα , τότε δεν υπήρχε και δράστης.
Στην συνέχεια, ζητάει η αδικοχαμένη κοπέλα να την μεταφέρουν σπίτι. Δεν υπήρχε διαθέσιμο περιπολικό (φανταζόμαστε πως δεν φταίει η Πολιτεία και για αυτό) και η Αξ.Υπ. της προτείνει να πάρει τηλέφωνο στο 100. Εδώ, ανακαλύψαμε την έτερη Ιφιγένεια για θυσία. Ο τηλεφωνητής, ο οποίος της είπε την, αδικαιολόγητη για τους κηνσορες του δικαίου, φράση πως “δεν είναι το περιπολικό ταξί”. Αν, δηλαδή της έλεγε μία φράση όπως: “αυτό δεν μπορεί να γίνει, αφού δεν προβλέπεται” και πως μπορεί μόνο να στείλει κάποιο όχημα στο σημείο που , ενδεχομένως, υπάρχει ο ενοχλητικός, μέχρι εκείνη την ώρα δράστης δεν θα γινόταν το κακό. Πλήρωσε, έτσι , ο δύσμοιρος τηλεφωνητής, το τίμημα της έκφρασης έτσι ώστε να γίνει παραπλάνηση των πραγματικών συμβάντων.
Ο πρώην σύντροφος, ακολούθως ,εμφανίζεται έξω από το τμήμα, με δολοφονική προδιάθεση, αποδεικνύοντας την έντονη ψυχική του διαταραχή. Ένας χρόνιος, πρώην ή και νυν χρήστης ναρκωτικών, με συνεχόμενη επιθετική συμπεριφορά, καταγγελίες για βιασμό, ξυλοδαρμούς, εξυβρίσεις και οτιδήποτε σχετικό. Το Κράτος, αντί να έχει μεριμνήσει έτσι ώστε να προστατεύεται η κοινωνία από τέτοιες προσωπικότητες, διαταραγμένες, με καθ’ έξη ροπή προς βίαιες συμπεριφορές και έγκλημα, “φρόντισε” μέσω “αποσυμφορητικών, ανθρωπιστικών, διατάξεων” αυτοί να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να αποτελούν δημόσιο κίνδυνο και κομμάτι της καθημερινής τριβής του αστυνομικού πεδίου, είτε αυτό αφορά σε πληρώματα περιπολικών είτε σε Αξιωματικούς Υπηρεσίας.
Ο δράστης, πηγαίνει προς την κοπέλα μαχαιρώνοντας και δολοφονώντας την. Όσοι έχουν χρόνια εμπειρίας στο πεδίο, ξέρουν πολύ καλά πόσο επικίνδυνο και δύσκολο στην αντιμετώπιση του είναι το μαχαίρι. Πρώτον, γιατί δεν το διακρίνεις εύκολα, δεύτερον διότι η επίθεση με τέτοιο όπλο κρατάει λίγα δευτερόλεπτα και τρίτον γιατί η πρώτη εικόνα της χρήσης του μοιάζει με διαπληκτισμό. Κοινώς, ένας παρατηρητής βλέπει κάποιον να χτυπάει έναν άλλον. Τα πλήγματα, οι λεγόμενες “μαχαιριές” διαπιστώνονται, συνήθως, εκ των υστέρων. Στο σημείο αυτό , ανακάλυψαν την τρίτη Ιφιγένεια που ήταν ο σκοπός του Τμήματος. Ως επισήμανση θα αναφέρουμε, εδώ , τις άχρηστες πληροφορίες του “ειδικού αστυνομικού τηλεμαϊντανού”, περί αδικημάτων που, ενδεχομένως, βαραίνουν τον συγκεκριμένο συνάδελφο. Λες και αν δεν τον βάρυναν θα ενεργούσε διαφορετικά.
Βρισκόμαστε, λοιπόν , στο σημείου της αντίδρασης του σκοπού. Ας δούμε τι προβλέπει ο νόμος περί χρήσης του όπλου. Θα αναφέρουμε μόνο τις δύο βασικές προϋποθέσεις:
Πρώτη προϋπόθεση είναι πως πρέπει η απειλή προς τρίτο άτομο να είναι παρούσα και δεύτερη, αυτή να είναι άμεση για να γίνει χρήση του αστυνομικού όπλου. Εδώ θα αναφέραμε και την αρχή της αναλογικότητας ως προς την χρήση όπλου του αστυνομικού, αλλά θα χαθεί εντελώς η μπάλα. Τι ακριβώς σημαίνουν τα παραπάνω στην πράξη; Ότι με την εμφάνιση του πιθανού δράστη και εφόσον έχει γίνει αντιληπτό το μαχαίρι, η απειλή είναι παρούσα. Για να γίνει άμεση θα πρέπει να φτάσει ο δράστης σε τέτοια απόσταση από το θύμα έτσι ώστε να μπορεί να το πλήξει και να αρχίσει η κίνηση του εγκλήματος. Ας φανταστεί κάποιος έναν σκοπό Τμήματος που δεν έχει κάποιο ενεργό συμβάν μπροστά του και ξαφνικά βλέπει έναν άγνωστο άνδρα, με γοργό βήμα, να προχωράει προς μία γενική κατεύθυνση, αρχικά, ( θα ήταν πολύ πιο φυσιολογικό στην πρώτη σκέψη του αστυνομικού ότι απλά κάποιος βιάζεται ) και ξαφνικά να πηγαίνει πάνω στην κοπέλα και να ασκεί αυτού του είδους την αδιανόητη βία, σκοτώνοντάς την. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως, σύμφωνα με τον νόμο που προαναφέραμε, αν ο δράστης σταματήσει την ενέργεια του μέχρι ο σκοπός, στην προκειμένη περίπτωση, να έχει πλησιάσει τότε παύει η απειλή να είναι άμεση, συνεχίζει να είναι παρούσα και απλά καλείται να τον αφοπλίσει και εν συνεχεία να τον συλλάβει. Εν τέλει, η άτυχη κοπέλα πέφτει μαχαιρωμένη στον δρόμο, πεθαίνει και ο δράστης αυτοτραυματίζεται.
Υπεύθυνοι, υποκριτές και απάνθρωποι
Τα αντανακλαστικά της… ηγεσίας ήταν φυσικά άμεσα! Απομακρύνθηκε ο διοικητής, ως υπεύθυνος του Τμήματος , όπως και οι υπόλοιποι. Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από την κλασική αποφυγή της ευθύνης και της ουσιαστικής εξήγησης. Υπεύθυνος ο Διοικητής, που δεν έχει άτομα και τοποθετεί μία άπειρη κοπέλα σαν Αξ.Υπ., λες και είναι κουτός και θέλει να του δημιουργούνται σοβαρά περιστατικά. Υπεύθυνη η συνάδελφος, που ήταν σχεδόν μόνη της και έπραξε αυτό που διδάχτηκε και όσα της επιτρέπει η νομοθεσία. Υπεύθυνος ο σκοπός, που δεν αναγνώρισε τον άγνωστο για αυτόν δράστη και δεν ακολούθησε τα προαναφερθέντα, γελοία σε εκτέλεση και βγαλμένα από σενάριο ταινίας, βήματα για να προλάβει να χρησιμοποιήσει το όπλο του. Υπεύθυνος και ο τηλεφωνητής που, λόγω μίας κακοτροπιάς του, δεν αποσόβησε το έγκλημα.
Κατανοούμε, πλήρως , το δίκαιο αίσθημα της κοινωνίας , όταν μία γυναίκα μαχαιρώνεται με αποτέλεσμα να πεθάνει μπροστά σε ένα Αστυνομικό Τμήμα αλλά δεν μπορούμε να μην υπερασπιστούμε και τους συναδέλφους που, όπως και οι περισσότεροι από μας, έχουν αφεθεί “γυμνοί” υπηρεσιακά, πολιτικά και νομοθετικά απέναντι στο έγκλημα και βορά στα αδηφάγα μέσα.
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και σε κάποιους πτωματοφάγους που δράττονται της ευκαιρίας να στοχοποιήσουν κατηγορίες συναδέλφων. Γνωστά αρπακτικά, με ανθρώπινο προσωπείο. Απάνθρωποι, επικίνδυνοι, αμέτοχοι που μόνο δείχνουν με το δάχτυλο.
Γνωστοί πολιτικοί τυμβωρύχοι που, χύνουν κροκοδείλεια δάκρυα και βλέπουν μόνο την κοινοβουλευτική τους Ανάσταση.
Τυχοδιώκτες, τσαρλατάνοι, κωμικοί κομίντιανς που άγονται και φέρονται, ποντάροντας σε πρωτόγονα ένστικτα και εμφυλιοπολεμική ρητορική.
Τέλος, πένες και μικρόφωνα της πρώτης, αξιόπιστης και έγκυρης ενημέρωσης, ανοίξτε τα mail σας να δείτε πόσες φορές σας στείλαμε άρθρα για τα σοβαρά προβλήματα της Αστυνομίας και μετά ασκήστε κριτική. Τότε, ίσως να μπορέσετε να λειτουργήσετε ως σοβαρή δημοσιογραφία προς όφελος του κοινού καλού και να αφήσετε την φθηνή μεταφορά κουτσομπολιών που κάνετε έως τώρα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια της αδικοχαμένης, δολοφονημένης γυναίκας, της Κυριακής και μία συγγνώμη, στον βαθμό που μας αναλογεί!!
Αρχιφύλακας Βλαχούδης Χρήστος
Εκπρόσωπος Τύπου της Ένωσης Ειδικών Φρουρών Κεντρικής Μακεδονίας
