Η Ειρήνη Μουρτζούκου βρίσκεται απέναντι στην μητέρα της, η οποία την κατηγορεί για τους θανάτους των βρεφών στην Αμαλιάδα.
Η ίδια δήλωσε ότι «ούτε να τη βλέπω δεν θέλω» μιλώντας σε συνέντευξή της στον ΑΝΤ1 και ισχυρίστηκε πως η μητέρα της την απείλησε ότι «θα βγει και θα κατηγορεί χωρίς λόγο».
Η κ. Μουρτζούκου, αναφερόμενη σε φερόμενα αποδεικτικά μηνύματα, τόνισε πως «δεν έχω κάτι να φοβηθώ για τα μηνύματα που λέει η μαμά μου ότι έχει». Διευκρίνισε ότι, αν και παλαιότερα είχε πει στη μητέρα της «θέλεις να ντυθείς πάλι στα μαύρα», δεν εννοούσε κάτι κακό.
Επιπλέον, περιέγραψε ότι «όλος ο κόσμος έχει πέσει πάνω μου χωρίς να υπάρχει κάτι εις βάρος μου» και εξέφρασε την απογοήτευσή της από τις αβάσιμες κατηγορίες. Η ίδια ανέφερε ότι έχει υποστεί βία από τη μητέρα της, η οποία «ήθελε πάντα να περνάει το δικό της», λέγοντας ότι «έχω φάει πολύ ξύλο» και ότι η μητέρα της την απείλησε πως «αν ανοίξω το στόμα μου θα με θάψει».
Σε ερώτηση για τις επόμενες κινήσεις της μητέρας της, η Μουρτζούκου δήλωσε ότι «ας πάει στην Αστυνομία και ας παραδώσει ό,τι στοιχεία θέλει», ενώ πρόσθεσε ότι η ίδια δεν έχει βλάψει ποτέ κανένα παιδί.
Αναφερόμενη στις δηλώσεις της μητέρας της περί φροντίδας, σημείωσε ότι «η μητέρα μου δεν φρόντιζε κανένα από τα παιδιά της». «Με τον χαμό της αδελφής μου αισθάνομαι χάλια όλα τα χρόνια», πρόσθεσε.
Επιπλέον, ανέφερε ότι παλιότερα είχε «σπρώξει τη μητέρα της ενώ ήταν έγκυος», εξηγώντας ότι «δεν ήθελα να τη δω πάλι με παιδί, γάμο και όλα αυτά». Στην ίδια συνέντευξη χαρακτήρισε ως «εξυπνάδα» όσα υπονοούνται για σχέση της με την Δήμητρα Πισπιρίγκου, λέγοντας «την έχω δει μόνο μια φορά».
Η Μουρτζούκου, για την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου, τόνισε ότι «δεν είμαι σαν αυτή», σημειώνοντας ότι «αν δεν τα θες τα παιδιά, δώστα».
Στο τέλος της συνέντευξης, δήλωσε ότι θα μειώσει τις δημόσιες εμφανίσεις της, σχολιάζοντας ότι «αν θέλουν νούμερα και να με βγάλουν φονιά, να πάνε σε ένα τσίρκο, όχι σε μένα». Εξήγησε, τέλος, πως χαμογελάει στις συνεντεύξεις επειδή «θέλω να μιλήσω και λέω “κλείστο το στόμα σου” γι αυτό γελάω. Σκέφτομαι “και να μιλήσεις, βλέπεις τι γίνεται”».
