Ο 22χρονος φοιτητής Βιολογίας, Αλέξανδρος Μούτσιανος, επέζησε από την τραγωδία στα Τέμπη, που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 57 άνθρωποι. Λίγες ώρες νωρίτερα είχε τρακάρει με το αυτοκίνητό του.
Ο 22χρονος Αλέξανδρος μετά τον εφιάλτη που έζησε στη μοιραία αμαξοστοιχία στα Τέμπη ήταν σε κατάσταση σοκ. Επέβαινε στο τελευταίο βαγόνι του Intercity 62, γιατί γύριζε από την Πάτρα στη Θεσσαλονίκη.
«Ήμουν από τους πολύ τυχερούς. Ήμουν στο τελευταίο βαγόνι. Κατά την κρούση μόνο χτύπησα λίγο το κεφάλι μου και ζαλίστηκα. Δεν ήταν κάτι παραπάνω», αναφέρει ο νεαρός μιλώντας στην Karfitsa.
«Ήμουν όμως δύο φορές τυχερός. Τη συγκεκριμένη ημέρα ήμουν σε τροχαίο ατύχημα με το αμάξι, στην Εθνική οδό Αθηνών – Πατρών. Ξεκίνησα στις 10.00 το πρωί από την Πάτρα και στις 11.00, 12 ώρες περίπου πριν από το δυστύχημα, τράκαρα στην Εθνική Οδό Αθηνών – Πατρών, στο ύψος του Κιάτου. Οδηγούσα ένα παλιό αμάξι, το οποίο σε ένα απότομο φρενάρισμα ξεκίνησε να κάνει ελιγμούς. Μετά από λάθος χειρισμό στο τιμόνι το αυτοκίνητο γύρισε προς τον τοίχο που χωρίζει τις δύο κατευθύνσεις. Το αυτοκίνητο μπροστά διαλύθηκε», συμπληρώνει.
Ο 22χρονος που βγήκε σώος από το τροχαίο που είχε, έχασε για μόλις 10 λεπτά το τρένο των 17.22 για Θεσσαλονίκη. Έτσι, επιβιβάστηκε στο μοιραίο Intercity 62 που ξεκινούσε στις 19.22. Εκείνο το βράδυ, φεύγοντας από το σημείο του δυστυχήματος, ήταν στο πρώτο λεωφορείο που μετέφερε τους επιζώντες στη Θεσσαλονίκη και όπως περιγράφει στην Karfitsa, επικρατούσε μια τραγική κατάσταση.
«Πριν ξεκινήσει το λεωφορείο για Θεσσαλονίκη, κάποιος είδε στις ειδήσεις ότι υπάρχουν ήδη 15 αναγνωρισμένοι νεκροί. Εκείνη ήταν στιγμή παράλυσης για όλους. Είδα τριγύρω μου ανθρώπους σε μεγάλο σοκ. Ένα παιδί άρχισε να παίρνει τηλέφωνο όποιον άνθρωπο είχε σε επαφή στο κινητό του, φωνάζοντας έντονα ότι είναι καλά και ότι επιστρέφει Θεσσαλονίκη. Τα έλεγε με τόσο δυνατή φωνή. Υπήρχε μεγάλη ταραχή στο λεωφορείο».
Ο νεαρός ζητά δικαιοσύνη για τα θύματα. Ένα χρόνο μετά την τραγωδία στα Τέμπη νιώθει τυχερός που επέζησε αλλά θέλει απονομή δικαιοσύνης για τους 57 που χάθηκαν, για τους ανθρώπους που επέβαιναν στο μοιραίο τρένο και έτυχε να ξέρει… «Από το Πανόραμα ήμασταν έξι στο βαγόνι, είμαι ο μόνος που επέζησε», λέει.
