Το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο σε απόσταση περίπου 150 μέτρων από το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων.
Δεν είναι όχημα πολυτελείας, ούτε γυαλιστερό και καθαρό. Εργαλείο “τρεξίματος” για το Δήμο Αθηναίων και τη ζωή μου είναι. Χθες, περίπου στις 2 το βράδυ, έγινε αντιληπτό από γείτονες, ότι κάποιος άγνωστος έσπασε το τζάμι του οδηγού και προσπάθησε να το διαρρήξει.
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Πολλά παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στις οδούς Καλλιδρομίου, Μπενάκη, Ερεσού, Τοσίτσα και σε όλα τα Εξάρχεια. Παντού υπάρχουν σπασμένα κρυσταλλάκια.
Οι γείτονες άρχισαν να φωνάζουν. Ο άγνωστος δράστης εξαφανίστηκε.
Ένα περιστατικό ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, θα πείτε.
Ναι, αλλά βλέπετε συνέβη σχεδόν δίπλα στο Αστυνομικό Τμήμα. Και κάποιοι γείτονες ισχυρίζονται ότι ειδοποίησαν την Αστυνομία. Και αυτή είπαν, δεν ήρθε…
Ακόμα και αν δεν είναι έτσι, στην περιοχή σπάνε κάθε λίγο και λιγάκι αυτοκίνητα. Και είναι Εξάρχεια. Και υποτίθεται ότι κάτι πάει να αλλάξει στην περιοχή…
Σήμερα το πρωί πήγα στο Τμήμα. Το κατήγγειλα και καταγράφηκε. Δύο χαμένα πρωινά για την καταγγελία και την αντικατάσταση και άλλη μία πρόσθετη αναστάτωση στην δύσκολη καθημερινότητα. Όχι μόνο για εμένα, αλλά για όλα τα θύματα που περίμεναν υπομονετικά στην ουρά. Διαρρήξεις, κλοπές και σπασμένα αυτοκίνητα. Οι δράστες δεν ήταν ούτε συμμορίες, ούτε έμποροι ναρκωτικών, ούτε “μπαχαλάκηδες”. Απλοί διαρρήκτες αυτοκινήτων ήταν ή κάποιοι που το κάνουν ως διασκέδαση.
Αν δεν μπορούν να σταματήσουν αυτή τη μικρή εγκληματικότητα, καμία ελπίδα δεν υπάρχει όχι μόνο για τα Εξάρχεια, αλλά για όλη την Αθήνα.
Μεγάλες προσδοκίες, μικρά καλάθια…
