Ο διαδικτυακός εκφοβισμός μέσω των social media αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή εκφοβισμού. Η διαρκώς αυξανόμενη πρόσβαση στις τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών, θέτει τα παιδιά σε κίνδυνο διαδικτυακής κακοποίησης, αυξάνοντας την ευαλωτότητά τους στο διαδικτυακό εκφοβισμό. Μπορεί να συμβεί 24 ώρες το 24ωρο, αφού τα παιδιά που τον υφίστανται, συνήθως, περνούν περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο ή στέλνοντας μηνύματα.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός διαφέρει από άλλους τύπους εκφοβισμού λόγω του συνεχούς κινδύνου της δημόσιας έκθεσης, των περίπλοκων ρόλων των παρατηρητών και του μεγέθους του κοινού που έρχεται σε επαφή με τις ψηφιακές τεχνολογίες. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη, καθώς επηρεάζει το παιδί-θύμα ανά πάσα στιγμή, προσεγγίζοντας γρήγορα και εύκολα ένα ευρύ κοινό. Επιπλέον, η τεχνολογία διαιωνίζει τις απειλές διαδικτυακού εκφοβισμού, καθώς τα μηνύματα ενδέχεται να δημοσιεύονται και να αναδημοσιεύονται με την πάροδο του χρόνου.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός περιλαμβάνει κάθε είδους εκφοβισμό που λαμβάνει χώρα με χρήση του διαδικτύου ή ηλεκτρονικών μέσων. Οι πιο συνηθισμένοι τύποι διαδικτυακού εκφοβισμού είναι: 1. Ο εκφοβισμός γραπτών μηνυμάτων. 2. Ο εκφοβισμός εικόνας/βίντεο μέσω καμερών κινητών τηλεφώνων. 3. Ο εκφοβισμός μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. 4. Ο εκφοβισμός μέσω άμεσων μηνυμάτων. 5. Ο εκφοβισμός στο chat-room. 6. Ο εκφοβισμός μέσω ιστοσελίδων.
Έχει αποδειχθεί ότι η έκθεση των παιδιών στα social media αυξάνουν δραματικά τις πιθανότητες διαδικτυακού εκφοβισμού και κακοποίησης των συγκεκριμένων παιώνια.
Η πρόσφατη τάση των γονιών -στη χώρα μας αλλά και διεθνώς- να εμφανίζουν τα πρόσωπα των παιδιών τους στα social media (π.χ. facebook, instagram, tik tok, κλπ), έχει καταστήσει τα παιδιά ιδιαίτερα ευάλωτα τον κίνδυνο διαδικτυακής θυματοποίησης.
Οι γονείς πρέπει να σταματήσουν άμεσα να εκθέτουν τα παιδιά τους στο διαδίκτυο για την προσέλκυση <like> και να εστιάσουν στην ασφάλεια και την προστασία της παιδικής ηλικίας και αθωότητας.
Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση του διαδικτυακού εκφοβισμού είναι η παρακολούθηση της χρήσης του διαδικτύου και ο περιορισμός του χρόνου που αφιερώνεται στα social media και σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι εάν αντιμετωπίσουν διαδικτυακό εκφοβισμό δεν πρέπει να ανταποκρίνονται, να συμμετέχουν ή να τον προωθούν. Αντίθετα, πρέπει να ενημερώσουν τους γονείς τους ή/και κάποιο δάσκαλο, ώστε η επικοινωνία να καταγραφεί και να μεταφερθεί στις αρμόδιες αρχές. Τέλος, όταν ο διαδικτυακός εκφοβισμός περιλαμβάνει απειλές βίας ή άσεμνο σεξουαλικό υλικό, θα πρέπει να καλούνται οι αρχές επιβολής του νόμου._
Αρθρο του Άγγελου Τσιγκρή
πρώην γενικού γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής
