Γράφει ο Αντιστράτηγος Νικόλαος Μπλάνης
1. Είδαμε το σχετικό δημοσίευμα για τις κρίσεις στην ΕΛΑΣ να αναφέρει …«πληροφορίες εμφανίζουν τον πρωθυπουργό να ασχολείται προσωπικά κυρίως με τις επιλογές στην αστυνομία» και …«εκεί όπου εστιάζεται η προσοχή του Μαξίμου είναι στα πρόσωπα που θα επιλεγούν να ηγηθούν της αστυνομίας, αφού έχει πλέον διαπιστωθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ότι κατά το παρελθόν δεν είχαν γίνει και οι καλύτερες …κρίσεις. Τόσο για την αστυνομία όσο και για τις ένοπλες δυνάμεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ζητήσει να έχει πλήρη και αναλυτική ενημέρωση για τον βίο και την πολιτεία των υπό κρίση αξιωματικών».
2. Πέρυσι είχαμε δει παρόμοιο δημοσίευμα-πρόκληση …«για τις πολλές και δομικές (συναρπαστικές, που κανείς-πέραν του πρωθυπουργού-δεν περιμένει) αλλαγές, που προετοίμαζε η ηγεσία της Κατεχάκη ενόψει των κρίσεων στην ΕΛΑΣ». Κατά το δημοσιογράφο ο υφυπουργός … «γνώριζε όσο λίγοι και τα προβλήματα και τις ικανότητες του ανθρώπινου δυναμικού». Ο καλόπιστος αναγνώστης ευλόγως είχε αναρωτηθεί, γιατί δεν το έπραξε ως αρχηγός; Τι είδους κρίσεις έκανε ο ίδιος; Για την γκιλοτίνα, που έπεσε στις προηγούμενες έκτακτες και τακτικές κρίσεις και οδήγησε ικανούς αξιωματικούς στο περιθώριο και άλλους δυσαρεστημένους (φίλα προσκείμενους μέχρι τότε) να πολιτεύονται εφεξής με κόμματα της αντιπολίτευσης, ένιπτε τας χείρας του; Το δημοσίευμα ενέπλεκε επίσης το διευθυντή του πρωθυπουργού.
3. Τελικά σήμερα «ομολογείται», ότι οι δήθεν «δομικές αλλαγές» ήταν αέρας κοπανιστός και ότι δεν έγιναν οι καλύτερες επιλογές στα πρόσωπα. Το ερώτημα όμως είναι ποιοί και γιατί εκθέτουν την κυβέρνηση και ειδικά τον πρωθυπουργό; Πέραν του ΚΥΣΕΑ και την επιλογή του αρχηγού έχει άλλη αρμοδιότητα ο ίδιος; Αυτή είναι η προβλεπόμενη θεσμική διαδικασία; Ποιός είναι ο ρόλος των υπηρεσιακών συμβουλίων; Μήπως για άλλη μια φορά οι «μονιμάδες της δημόσιας τάξης» θέλουν να απαλλαγούν από τις δικές τους ευθύνες για τις αντιθεσμικές και άστοχες παρεμβάσεις τους;
4. Το θέμα των κρίσεων-προαγωγών στην ΕΛΑΣ αποτελεί τον πυρήνα των παθογενειών του σώματος. Γιατί η επιλογή των στελεχών κρίνει την εν γένει ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού και την αποτελεσματικότητα αυτού. Και το «βιογραφικό» (δηλ. τα στοιχεία του ατομικού βιβλιαρίου και των φακέλων) των αξιωματικών θα έπρεπε να είναι το μοναδικό κριτήριο ανέλιξης. Όμως, το μόνο που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι τα «βιογραφικά» (για τα τζούφια στοιχεία των οποίων έχει ήδη γραφτεί)! Και πέραν της έλλειψης βασικών στοιχείων (ξένες γλώσσες, πανεπιστημιακή μόρφωση, άριστη επίδοση στις Σχολές εκπαίδευσης-μετεκπαίδευσης κ.λ.π.) έχουμε περιπτώσεις, που κάποιοι ανέλαβαν ηγεσία, χωρίς να έχουν ευρεία διοικητική και επιτελική πείρα. Χωρίς να έχουν υπηρετήσει σε αστυνομικό τμήμα ή τμήμα ασφαλείας, να έχουν συντάξει δικογραφία και να έχουν κάνει σύλληψη.
5. Κρίμα για την κυβέρνηση (και όσους την στήριξαν), που την εκθέτουν τα στελέχη της και κυρίως κρίμα για τους έντιμους και εργατικούς αξιωματικούς που χύνουν τον ιδρώτα τους στην άσκηση των καθηκόντων τους και δεν ασχολούνται μόνο με τις δημόσιες σχέσεις (όπως οι γνωστοί «δημοσιοσχεσίτες»). Την ελληνική κοινωνία όμως δεν ενδιαφέρουν οι μάχες του παρασκηνίου και των συμφερόντων. Θέλει τους ικανότερους αξιωματικούς και αποτελεσματική αστυνομία, που να μπορεί να αντιμετωπίζει χωρίς ολιγωρίες και ανεπάρκειες το έγκλημα και να διαχειρίζεται με επιτυχία τις κρίσεις!!!
