Από την αρχή του μεταναστευτικού προβλήματος οι κάτοικοι της χώρας χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα σύνηθες για μια κοινωνία που από τον εμφύλιο και μετά αναζητά αφορμές για να διαλέξει στρατόπεδα, να παθιαστεί, να αισθανθεί κομμάτι ενός συνόλου.
Αρχικά ήταν εκείνοι που με σκεπτικισμό παρατηρούσαν τις ορδές των μεταναστών να φτάνει στα παράλια της χώρας και επεσήμαιναν την ανάγκη ελέγχου της κατάστασης και υλοποίησης σχεδιασμού για την αντιμετώπιση μιας κρίσης που ερχόταν.
Από την άλλη ήταν οι θιασώτες της άποψης πως η «θάλασσα δεν έχει σύνορα», πως οι «μετανάστες έρχονται για λίγο και μετά εξαφανίζονται», «όχι κλειστά κέντρα», από δίπλα και οι κάθε είδους «αλληλέγγυοι- σύντροφοι» και φυσικά μερίδα από…πονόψυχες ΜΚΟ που λάμβαναν εξωφρενικά ποσά για αμφιβόλου αξιοπιστίας παροχή υπηρεσιών.
Ήταν οι εποχές που από την μια ακούγονταν φωνές τύπου «πνίξτε τους στην θάλασσα» και από την άλλη «όχι σύνορα για τους πρόσφυγες». Σε όλες τις απόψεις κυριαρχεί η υπερβολή το θυμικό και η κουλτούρα που πρεσβεύει ο καθένας.
Δυστυχώς κανείς δεν αξιολόγησε κάποιες βασικές παραμέτρους της υπόθεσης.
Πού ακριβώς θα πήγαιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι με δεδομένο πως οι χώρες της Ευρώπης «σφράγισαν» τα σύνορά τους; Κάτω από ποιες συνθήκες θα διαβιούσαν και σε ποιους χώρους; Γιατί οι κυβερνήσεις είχαν την απαίτηση τα νησιά του Αιγαίου να σηκώσουν το βάρος του μεταναστευτικού; Τέλος, πότε επιτέλους θα γίνει ο διαχωρισμός προσφύγων και μεταναστών;
Τις τελευταίες ημέρες μετά τον εμπρησμό της δομής της Μόριας, που οι ίδιοι οι μετανάστες έκαψαν, αντιδρώντας στο υγειονομικό αποκλεισμό οι εικόνες γυναικών, ηλικιωμένων και παιδιών που κοιμούνται σε χωράφια, νεκροταφεία και δρόμους κατακλύζουν τις οθόνες μας.
Αυτή είναι μια θλιβερή από ανθρωπιστικής άποψης εικόνα, αλλά αποτελεί την μια πλευρά του νομίσματος.
Η άλλη, είναι εκείνη χιλιάδων ανδρών που περιφέρονται στους δρόμους, που ληστεύουν οι μεν τους, δε, που βρίζουν τη χώρα που τους υποδέχεται, άλλωστε όλες οι υπόλοιπες αποδεδειγμένα δεν τους θέλουν, που πραγματοποιούν επιθέσεις κατά αστυνομικών και πυροσβεστών και αντιδρούν στην παραμονή τους σε μια νέα δομή.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που εντός της δομής της Μόριας, είχαν δημιουργήσει γκέτο, έκλεβαν ζώα από τους κατοίκους της περιοχής, κατέστρεφαν εκκλησίες και έκαιγαν χωράφια. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αδιαφορούν για τους νόμους και τις προϋποθέσεις που τους θέτει η χώρα στην οποία φιλοξενούνται και μάλιστα λαμβάνουν και χρήματα κάθε μήνα για την σίτιση και τα προσωπικά τους έξοδα.
Μεταξύ αυτών των ατόμων, βρίσκονται εκατοντάδες για τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει το παρελθόν τους, ούτε το ποινικό τους μητρώο, ούτε το όνομά τους καλά καλα.
Άλλωστε πριν φτάσουν στην χώρα, φροντίζουν να καίνε τα έγγραφα τους, αλλά ποτέ τα κινητά τους τηλέφωνα και επίσης, με κάποιο μαγικό τρόπο να βρίσκουν από 3.000 έως 5.000 δολάρια για να έρθουν μέσω της Τουρκίας στην Ελλάδα.
Το μεταναστευτικό ήρθε για να μείνει και η κυβέρνηση θα πρέπει έστω και στο και 5 να βάλει τάξη.
Η θα διαμορφώσει συνθήκες νομιμότητας για τους μετανάστες, ώστε να δημιουργήσει και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης τους ή που θα συνεχίσει να δημιουργεί Μόριες σε όλη τη χώρα, αλλά μια τέτοια επιλογή κρύβει κινδύνους.
Το πρόβλημα πρέπει να το περιορίζει και να το ελέγχει γιατί αλλιώς διογκώνεται και βγαίνει εκτός ελέγχου και τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα…
Μεταναστευτική κρίση: Το τέλος της λογικής και η κυριαρχία της εικόνας
