Το ότι έχουμε πάρει τον κατήφορο ως κοινωνία εδώ και αρκετό καιρό δεν χρειάζεται να διαβάσεις αυτό το κείμενο για να το καταλάβεις!
Γράφει ο Κυριάκος Κορωναίος
Τη στιγμή που ο κρατικός μηχανισμός ζορίζεται να ανταπεξέλθει ακόμη και στα βασικά, όπως είναι η συντήρηση του ΟΑΚΑ, παρατηρείται έξαρση της εγκληματικότητας σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρεις αν ζεις στην Ελλάδα του 2023 ή στη Δημοκρατία του Τέξας το 1800!
Μπορεί να ακούμε συνεχώς για πάταξη της εγκληματικότητας και αυστηροποίηση των νόμων, ωστόσο είναι κοινό μυστικό ότι οι ποινές-χάδι στη χώρα μας είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο!
Το εκρηκτικό «κοκτέιλ» ανικανότητας, αδιαφορίας, διαφθοράς και εγκληματικότητας έχει μετατρέψει τους Έλληνες πολίτες στους πλέον καχύποπτους, κάτι που μπορεί να διαπιστώσει κανείς εύκολα αν κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας σε ώρα αιχμής!
Αυτό που ξεπερνάει τα όρια, ωστόσο, και μας δείχνει ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμη πιο… μαύρα, είναι η αδιαφορία των γονιών, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να τα φέρουν… βόλτα (θα πει κάποιος καλόπιστος), έχουν αφήσει τα παιδιά τους στο… έλεος του Θέου!
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει -ένας φυσιολογικός άνθρωπος- το γεγονός ότι πριν λίγες ώρες συνελήφθησαν τέσσερις ανήλικοι, ηλικίας 11 έως 15 ετών, επειδή επιτέθηκαν(!) σε συνομήλικούς τους στον Κολωνό.
Λες και έχουν περάσει 100 χρόνια από τη δολοφονία του Άλκη…
Στο άκουσμα της είδησης ότι 20 περίπου συμμορίες ανηλίκων που απαρτίζονται από 15 περίπου άτομα η καθεμία δρουν στο Λεκανοπέδιο σκορπώντας τον τρόμο, αναρωτιέται κανείς πόσα χτυπημένα και δολοφονημένα παιδιά θα θρηνήσουμε ακόμη!
Από το κέντρο της Αθήνας, την Καισαριανή, το Βύρωνα, τη Βάρκιζα, τη Γλυφάδα, την Ηλιούπολη, το Ελληνικό, την Καλλιθέα, τη Νέα Σμύρνη μέχρι το Χαλάνδρι μέχρι την Αγία Παρασκευή, την Κηφισιά και το Μαρούσι.
Πόσο δηλητήριο μπορεί να τρέφει αυτά τα παιδικά μυαλά, που αντί να βγαίνουν να παίξουν μπάλα και να συμβαδίσουν με την ηλικία τους, οργανώνονται σε συμμορίες με μόνο τους μέλημα το κακό του άλλου.
Αν συνεχίσουν στο ίδιο «μονοπάτι», πώς θα καταλήξουν σε πέντε-δέκα χρόνια από τώρα;
Δυστυχώς, ζούμε στην εποχή του «έλα μωρέ αδερφέ».
Στην εποχή που αγοράζεις ένα σκύλο για το παιδί σου και όταν αυτό τον βαριέται τον αμολάς στον δρόμο.
Στην εποχή που κάνεις ανεξέλεγκτα παιδιά και δεν νιώθεις καν την υποχρεώση προς την κοινωνία να τους δώσεις τις σωστές κατευθυντήριες γραμμές ώστε να σέβονται -έστω- τον διπλανό τους.
Στην εποχή που η βία και η απανθρωπιά έχει γίνει κανονικότητα!
Στην εποχή που οι γονείς-κηδεμόνες τα «ρίχνουν» σε όλους τους άλλους (κυβέρνηση, οικονομική ανέχεια, εποχή, διαδίκτυο), αλλά ποτέ στο δικό τους παιδί! Εξάλλου «παιδί είναι, θα παίξει, θα τσακωθεί…»!
Άσχετα που ανάμεσα στο «παίξει» και το «τσακωθεί», μπορεί να έχει χτυπήσει, να έχει κλέψει ή ακόμα και να έχει σκοτώσει…
Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.
