Είναι Λαρισαίος αστυνομικός, απόφοιτος του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημοσιογραφία αλλά και στην Κοινωνιολογία και στην Ιστορία και Ανθρωπολογία του Αθλητισμού, αλλά και ένας εκ των υπευθύνων στο Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων και Ενημέρωσης Δημοσιογράφων της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλίας, ωστόσο το πάθος του είναι οι ξένες γλώσσες.
Μάλιστα, όπως μεταδίδει το Onlarissa, ο Δημήτρης Πανδρεμμένος δεν αρέσκεται μόνο στη γνώση των «κοινών» ξένων γλωσσών, αλλά ακόμα και για εκείνες που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Δεν σταματά να μαθαίνει συνεχώς, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Μακεδονία», με το κοντέρ του να έχει καταγράψει ήδη δέκα (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ρουμανικά, καταλανικά, γαλικιακά, οξιτανικά, τουρκικά) σε κάποιες εκ των οποίων είναι αυτοδίδακτος, ενώ πλέον βάζει πλώρη για νέες.
«Δεν κατάλαβα ποτέ ότι είχα έφεση στις ξένες γλώσσες. Περισσότερο ήταν αγάπη, την οποία άφησα λόγω υποχρεώσεων και μετέπειτα σπουδών στο λύκειο και την ξαναέπιασα στα 27 μου. Για μένα η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι ένα ταξίδι με προκλήσεις, σαν να ανακαλύπτω νέους τόπους», λέει αρχικά και εξηγεί πως «μου αρέσουν περισσότερο οι λατινογενείς γλώσσες πλην των τουρκικών. Πιο ελκυστικά για μένα είναι τα πορτογαλικά, μία γλώσσα που έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και διαφορές με την ισπανική. Μου αρέσει πολύ περισσότερο ακουστικά από τα ισπανικά».
Ερωτηθείς για το εάν υπάρχει κάποια γλώσσα που τον δυσκόλεψε, απαντάει: «Δεν θα έλεγα ότι με δυσκόλεψε. Περισσότερο θα έλεγα πως δεν μου ταίριαξε και αυτή είναι τα γερμανικά. Ναι μεν είναι μία πανίσχυρη ευρωπαϊκή γλώσσα, αλλά εμένα δεν μου άρεσε, δεν την βρήκα ελκυστική και στους τρεις μήνες πάνω την παράτησα».
Ο Δημήτρης Πανδρεμμένος διδάχθηκε κάποιες γλώσσες στο φροντιστήριο (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά), ενώ στις υπόλοιπες είναι αυτοδίδαχτος. «Αρκετές εξ αυτών τις έμαθα μόνος μου μέσα από το Youtube και διαβάζοντας σχετικά βιβλία. Κάποιες τις διάβαζα παράλληλα, όπως για παράδειγμα τα πορτογαλικά και τα ρουμανικά. Για να φτάσεις σ’ ένα επίπεδο καλό, χρειάζεσαι τουλάχιστον ενάμιση χρόνο».
Τέλος, ο ίδιος βάζει νέους στόχους, τονίζοντας πως «θα ήθελα να ασχοληθώ πλέον με τις σλαβικές γλώσσες, ξεκινώντας από τα ρωσικά, που είναι η μητέρα αυτών των γλωσσών. Πρόκειται για άλλη κουλτούρα, για άλλη νοοτροπία», ωστόσο, όπως επισημαίνει πως «οι ξένες γλώσσες είναι πάθος, όμως, περνώντας τα χρόνια, αυξάνονται οι υποχρεώσεις και διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες μπορεί να σε αποτρέψουν από την εκμάθησή τους. Δεν έχεις πάντα τον απαιτούμενο διαθέσιμο χρόνο».
