Μετά από πάνω από δέκα χρόνια προβλημάτων, αναβολών και τεχνικών δυσκολιών, το Πολεμικό Ναυτικό βλέπει το πρόγραμμα αναβάθμισης των P-3B Orion να παίρνει «σάρκα και οστά».
Το πρώτο εκσυγχρονισμένο αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας πέταξε τη Δευτέρα (01.09.2025) από την Τανάγρα, σηματοδοτώντας μια ιστορική στιγμή για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Συγκεκριμένα, στους ουρανούς της Τανάγρας, το πρώτο αναβαθμισμένο P-3B Orion απογειώθηκε, δίνοντας ελπίδα ότι το φιλόδοξο σχέδιο που για χρόνια έμοιαζε καταδικασμένο μπορεί πλέον να προχωρήσει. Η πτήση έχει όχι μόνο επιχειρησιακή αξία, αλλά και έντονο συμβολισμό.
Μετά από αμέτρητες αναβολές, τεχνικά εμπόδια και πολιτική κριτική, το Πολεμικό Ναυτικό απέκτησε ξανά μια πλατφόρμα που είχε στερηθεί για περισσότερο από μία δεκαετία. Το μήνυμα είναι σαφές: τα τεχνικά προβλήματα που κρατούσαν το πρόγραμμα «παγωμένο» φαίνεται να ξεπερνιούνται.
Πολεμικό ναυτικό: Από τις τροχοδρομήσεις στην απογείωση
Η πορεία μέχρι την απογείωση μόνο εύκολη δεν ήταν. Μόλις λίγες εβδομάδες πριν, το πρώτο P-3 Orion παρουσίασε βλάβη σε κινητήρα και δεν μπόρεσε να πετάξει. Οι μηχανικοί της ΕΑΒ και οι τεχνικοί της Lockheed Martin χρειάστηκε να επανέλθουν με διορθώσεις και νέους ελέγχους.
Ακολούθησαν πολλαπλές δοκιμές κινητήρων, στατικοί έλεγχοι και τροχοδρομήσεις σε πλήρη ισχύ, μέχρι να διαπιστωθεί ότι όλα τα συστήματα λειτουργούν συντονισμένα. Η πτήση της Δευτέρας ήταν το πολυαναμενόμενο ορόσημο για μηχανικούς, δοκιμαστικά πληρώματα και το ίδιο το Ναυτικό.
Πολεμικό ναυτικό: Ένα πρόγραμμα με δεκαετή καθυστέρηση
Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των τεσσάρων αεροσκαφών εγκρίθηκε το 2015 από το ΚΥΣΕΑ, με αρχικό χρονοδιάγραμμα την πρώτη παράδοση το 2019 και τις υπόλοιπες μέχρι το 2022. Ωστόσο, το πρώτο αεροσκάφος μόλις το 2025 πέτυχε την πρώτη του πτήση.
Η καθυστέρηση είχε σοβαρές επιπτώσεις, καθώς το Πολεμικό Ναυτικό στερήθηκε κρίσιμη πλατφόρμα για την ανθυποβρυχιακή μάχη και την επιτήρηση μεγάλων θαλάσσιων περιοχών.
Η προσαρμογή ενός αεροσκάφους σχεδιασμένου τη δεκαετία του ’60 στη σύγχρονη εποχή ήταν γεμάτη δυσκολίες. Καρδιά του εκσυγχρονισμού είναι το σύστημα Flight2, που μετατρέπει το πιλοτήριο σε Glass Cockpit με επτά LCD οθόνες, προηγμένα συστήματα ναυτιλίας και τακτικής επίγνωσης, νέο IFF Mode 5 και ολοκληρωμένο ηλεκτρονικό πακέτο.
Η συνύπαρξη αυτού του σύγχρονου avionics με υποσυστήματα και κινητήρες πενήντα ετών προκάλεσε ασυμβατότητες, ηλεκτρονικές αστοχίες και μηχανικά προβλήματα.
Μόνο το καλοκαίρι του 2024, με την εγκατάσταση νέου λογισμικού από τη Lockheed Martin και το αμερικανικό Ναυτικό, άρχισε να φαίνεται προοπτική.
Μετά την πρώτη πτήση, η προσοχή στρέφεται στα υπόλοιπα τρία αεροσκάφη. Το δεύτερο βρίσκεται στο 65%, το τρίτο γύρω στο 40%, ενώ το τέταρτο θα ακολουθήσει αργότερα. Στόχος είναι η ολοκλήρωση του προγράμματος πριν από το 2030.
Το P-3 Orion παραμένει εξαιρετικά σημαντικό καθώς έχει μεγάλη αυτονομία, δυνατότητα μεταφοράς ανθυποβρυχιακών όπλων, sonar buoys και ισχυρά ραντάρ, επιτρέποντας την επιτήρηση τεράστιων θαλάσσιων εκτάσεων.
Με την Τουρκία να ενισχύει το Ναυτικό της με νέα υποβρύχια Type-214 και αυξανόμενη παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μια τέτοια πλατφόρμα.
Παράλληλα, δεν λείπουν οι επικριτές, που χαρακτηρίζουν το πρόγραμμα σπατάλη 500 εκατομμυρίων ευρώ, θεωρώντας ότι τα χρήματα θα έπρεπε να είχαν επενδυθεί σε νέα P-8 Poseidon ή σε μη επανδρωμένα συστήματα.
Η πρώτη πτήση δεν σημαίνει ολοκλήρωση. Ακολουθούν δοκιμές, πιστοποιήσεις και επιχειρησιακή αξιολόγηση για να αποδειχθεί ότι το αεροσκάφος μπορεί να ανταποκριθεί σε αποστολές μεγάλης διάρκειας με αξιοπιστία.
Αν όλα εξελιχθούν θετικά, μέχρι το τέλος του 2025 το πρώτο αναβαθμισμένο P-3 θα παραδοθεί στη Διοίκηση Αεροπορίας Ναυτικού. Από την πρόοδο των υπολοίπων θα κριθεί η τελική επιτυχία του προγράμματος.
Η χθεσινή πτήση ήταν μια κρίσιμη καμπή: απέδειξε ότι, παρά τις καθυστερήσεις, το πρόγραμμα μπορεί να συνεχίσει. Για το Πολεμικό Ναυτικό, η επιστροφή μιας ανθυποβρυχιακής πλατφόρμας μεγάλης ακτίνας είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ.
Με πληροφορίες από το onalert.gr – ΓΕΝ
