Η πρωτοβουλία Αστυνομικών έβγαλε ανακοίνωση σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Η ανακοίνωση αναφέρεται στην γυναίκα γενικά. Το κείμενο μιλάει για την εκμετάλλευση και την ανισότητα στους χώρους δουλείας, στο οικογενειακό περιβάλλον ακόμα και στο φιλικό περιβάλλον.
Στο κείμενο επισημαίνεται η ανισοτιμία που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα μεταξύ των δύο φύλων.
Η ανακοίνωση
Η ογδόη Μάρτη είναι η μέρα τιμής της εργαζόμενης γυναίκας. Της γυναίκας που τρέχει να προλάβει δουλειά και οικογένεια. Της γυναίκας που υφίσταται, σύμφωνα με τα στοιχεία διάφορων οργανισμών, τη εκμετάλλευση και την ανισότητα στους χώρους δουλείας, στο οικογενειακό περιβάλλον ακόμα και στο φιλικό περιβάλλον.
Δυστυχώς παρότι διανύουμε τον 21ο αιώνα, η ανισοτιμία στις σχέσεις των δύο φύλων κυριαρχεί και σήμερα. Προφανώς η εκμετάλλευση και η ανισοτιμία στις έμφυλες σχέσεις δεν εκφράζεται με το τρόπο που θα βλέπαμε το προηγούμενο αιώνα. Αλλάζει μορφή και περιεχόμενο, όμως το αποτέλεσμα και το θύμα δεν αλλάζουν. Σε μία κοινωνία άκρως ανταγωνιστική, όπου όλα παρουσιάζονται ως ατομικές επιλογές και τα πάντα ανάγονται σε ατομική ευθύνη, προφανώς και η θέση της γυναικάς θα συμπαρασυρθεί από αυτό το ρεύμα.
Με ποια ισότητα στις ευκαιρίες στους χώρους δουλειάς θα αντεπεξέλθει μια γυναίκα όταν μετά την εργασία της θα πρέπει να φροντίσει για τα παιδιά της, να τα ταΐσει, να παίξει μαζί τους, να τα πάει σε κάποια δραστηριότητα. Ποια ισότητα υπάρχει όταν θα πρέπει να δώσει μέρος από το μισθό της σε κάποιο παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο, παιδότοπο ή αν το παιδί είναι μικρότερο ή άρρωστο θα πρέπει να πληρώσει κάποιον άνθρωπο για το φροντίσει τις ώρες που θα λείπει από το σπίτι. Και όλα αυτά με το μισθό των 800€ λαμβάνοντας υπ’ όψιν το αισιόδοξο σενάριο ότι δουλεύουν και οι δύο σύζυγοι. Αν συνυπολογίσουμε και το κόστος ζωής (ενοίκια, δάνεια, καύσιμα, κόστος θέρμανσης, λογαριασμούς ρεύματος -τηλεφώνου σούπερ μάρκετ κ.α.) κατανοεί ο καθένας ότι τα περί ισότητας των φύλων είναι κενά περιεχομένου συνθήματα.
Αναμφίβολα στην ίδια κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψιν και όλες τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματός μας, βρίσκονται οι γυναίκες συνάδελφοί μας. Είναι βέβαιο ότι βιώνουν και αυτές συμπεριφορές προσβλητικές λόγω του φύλου τους, σεξιστικές πρακτικές, αμφισβήτηση του επαγγελματισμού και της αποτελεσματικότητάς τους κ. α. Βιώνουν και οι συνάδελφοι γυναίκες τη δυσκολία του οικογενειακό προγραμματισμού, επειδή στις υπηρεσίες δεν υπάρχει πρόγραμμα, δεν δίνονται ρεπό ή όταν δίνονται κόβονται για μέτρα σε γήπεδα, μεταγωγές, φυλάξεις νοσοκομείων κ.α. Οπότε κανένας διαχωρισμός δεν υπάρχει για τη γυναίκα αστυνομικό με τη γυναίκα ιδιωτική υπάλληλο, εργάτρια στις δυσκολίες της καθημερινότητας, στα εμπόδια της ζωής που συναντούν.
Πώς να εξηγήσει μια γυναίκα ότι απειλείται με απόλυση αν μείνει έγκυος, αφού υπάρχει εργοδοτική ασυδοσία με τις πλάτες της κυβέρνησης, το ωράριο λάστιχο, η υπερεργασία, οι ακανόνιστες βάρδιες που δεν της επιτρέπουν να αφιερώσει λίγο χρόνο στην οικογένειά της ή και στον ίδιο της το εαυτό. Πώς να εξηγήσει μια γυναίκα ότι λόγω της φυσιολογίας του γυναικείου οργανισμού χρειάζεται κάποιες μέρες παραπάνω αναρρωτικής άδειας το μήνα, ή να εργαστεί λιγότερο χωρίς να μειωθούν οι απολαβές της. Πως να εξηγήσει μια γυναίκα στα παιδιά και στον εαυτό της ή και να μην έχει παιδιά, ότι ανέχεται μια κακοποιητική σχέση, ότι ανέχεται τον εξευτελισμό τη βιαιοπραγία εναντίον της γιατί δεν έχει πού να πάει, δεν έχει πόρους να ζήσει, δεν θα έχει ασφάλεια να πάει σε κάποιο νοσοκομείο, σ’ ένα γιατρό η ίδια ή τα παιδιά της. Πώς να εξηγήσει μια μητέρα πρόσφυγας το άδικο του πολέμου που αναγκάζεται να εγκαταλείψει με το παιδί στην αγκαλιά το σπίτι της και να περπατήσει χιλιόμετρα μέσα σε άγνωστους τόπους και σε κινδύνους ώστε να μπει σε κάποια βάρκα στο Αιγαίο ή να περάσει τα σύνορα Ουκρανίας-Πολωνίας, Ουκρανίας-Ρουμανίας για να σώσει το παιδί και να σωθεί η ίδια.
Για αυτό θα πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι γυναίκες που το βιώνουν στο «πετσί» τους να διεκδικούμε συλλογικά με οργάνωση ένα αξιόπιστο κοινωνικό κράτος που θα στηρίζει:
Τη εργαζόμενη μητέρα με υποδομές υγείας, ψυχολογικής υποστήριξης και συμβουλευτικής,
Με δημόσιους δωρεάν παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς
Με δημόσια και δωρεάν παιδεία με ουσιαστική ολόπλευρη εκπαίδευση των παιδιών μας.
Ιδιαίτερη φροντίδα και σταθερό ωράριο για τις εργαζόμενες μητέρες και δη στις περιπτώσεις μονογονεϊκών οικογενειών, ακόμα και όταν έχει την επιμέλεια ο πατέρας.
Περισσότερες παροχές και διευκολύνσεις σε μητέρες που έχουν να φροντίσουν παιδιά με ειδικές ανάγκες ή με κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας.
Αξιόπιστες και ανθρώπινες δομές φροντίδας ηλικιωμένων διότι αυτό το βάρος συνήθως αναλαμβάνουν δυστυχώς τα γυναικεία μέλη κάποιας οικογένειας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή τους, που μοιράζεται σε δουλειά και μετά φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών μια ζωή λάστιχο
Προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού για επαρκή στελέχωση των μονάδων υγείας
Προσλήψεις εκπαιδευτικών και πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων στα σχολεία
Μόνο με οργανωμένο αγώνα μαζί με τον λαό θα μπορέσουμε να έχουμε τη ζωή που μας αξίζει.
Πρωτοβουλία Αστυνομικών για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: «Η ανισοτιμία στις σχέσεις των δύο φύλων κυριαρχεί και σήμερα»
