Με την υπ’ αρίθμ. 298/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου έγινε δεκτή εν μέρει αγωγή αποζημίωσης από αδικοπραξία εις βάρος ενός ημεδαπού, κατοίκου της Ρόδου, την οποία υπέβαλαν δύο ομογενείς από της ΗΠΑ που διαπίστωσαν ότι όχι μόνο υφαρπάχθηκε ακίνητο που κληρονόμησαν με απατηλή αγωγή χρησικτησίας, αλλά και παραπέρα εγγράφησαν προσημειώσεις υποθήκης σ’ αυτό!
Σύμφωνα με τη dimokratiki, με την αγωγή τους διεκδικούν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει σε κάθε έναν, το συνολικό ποσό των 200.000 € με το νόμιμο τόκο και μέχρι την ολοσχερή τους εξόφληση.
Το δικαστήριο επεδίκασε 2.000 ευρώ σε έκαστο εξ’ αυτών.
Ο εναγόμενος, όπως εκθέτουν, κατέθεσε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου τον Μάρτιο του 2006 αγωγή, που εστρέφετο κατά του παππού τους, ο οποίος είχε ήδη αποβιώσει τον Μάρτιο του 1928 στο Μάσσιλον της Πολιτείας Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Με την αγωγή του αυτή, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι στο πρόσωπό του είχε συμπληρωθεί ο χρόνος για την απόκτηση της κυριότητας με χρησικτησία, ενός αγρού εκτάσεως μ.τ. 3.800, στ΄ Αφάντου.
Ο παππούς τους, ενομιμοποιείτο (κατά τα φαινόμενα και εφόσον ζούσε) παθητικά, να υπέχει την θέση του εναγομένου στην εν λόγω αγωγή, επειδή το επίδικο ακίνητο φερόταν από την αρχική καταγραφή του, δυνάμει της από 5 Ιουνίου 1928 διάταξης του Κτηματολογικού Δικαστή, στο δικό του όνομα.
Επί της αγωγής εξεδόθη απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου, που την έκανε δεκτή στο σύνολό της, λόγω της δήθεν δικαστικής ομολογίας του εις την αγωγή εναγόμενου (και ήδη θανόντος).
Η δήθεν αυτή ομολογία του παππού τους έγινε το 2006 στο ακροατήριο του δικάζοντος την ανωτέρω αγωγή δικαστηρίου. Έγινε δε όχι δια του ιδίου του πάππου τους, αλλά δια του δήθεν πληρεξουσίου του, ο οποίος παρέστη στο ακροατήριο του δικαστηρίου εκπροσωπώντας τον και ο οποίος επικαλέστηκε το από 10 Μαΐου 2006 πληρεξούσιο με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής του θανόντος.
Το εν λόγω πληρεξούσιο τού έδινε το δικαίωμα να παρασταθεί εξ ονόματος του παππού τους και να προβεί σε ομολογία αναγνώρισης της αγωγής.
Πράγματι, ο εναγόμενος προσκόμισε και επικαλέστηκε το 2006 ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου που δίκασε την αγωγή του, το ως άνω πληρεξούσιο, το οποίο ρητά μνημονεύεται στην απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου, που έκανε δεκτή την αγωγή.
Το εν λόγω πληρεξούσιο είχε θεωρημένο δήθεν το γνήσιο της υπογραφής του θανόντος παππού τους, ο οποίος φέρεται να υπέγραψε αυτό το 2006, ενώ είχε αποβιώσει πριν περίπου 80 έτη (!!!).
Πρόκειται, για μία δια χρήσεως πλαστού εγγράφου, απάτη επί δικαστηρίω.
Ο εναγόμενος, όπως τονίζουν, είχε σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος το ανωτέρω παράνομο περιουσιακό όφελος (ένδικο ακίνητο), βλάπτοντας ξένη περιουσία και πείθοντας άλλον σε πράξη, με την εν γνώσει του παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών.
Οι ενάγοντες, είναι κληρονόμοι και καθολικοί διάδοχοί του, στην ανωτέρω αγωγή του και αληθούς κυρίου, νομέως και κατόχου του επιδίκου ακινήτου.
Οι 4 καθολικοί διάδοχοί του άσκησαν την από 21 Οκτωβρίου 2019 αγωγή τους, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, ζητώντας να αναγνωρισθεί η ανυπαρξία της απόφασης του Ειρηνοδικείου Ρόδου.
Επί της ανωτέρω αγωγής τους εξεδόθη το 2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου η οποία την έκανε δεκτή, αναγνωρίζοντας ανυπαρξία της αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Ρόδου.
Στις 14 Ιουνίου 2017, ο πληρεξούσιός τους στη Ρόδο, πληροφορήθηκε αφενός την ύπαρξη αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Ρόδου που ενεγράφη στο Κτηματολογικό Γραφείο Ρόδου, αφετέρου την εγγραφή δύο βαρών επί του ιδίου ακινήτου εκ μέρους του εναγομένου και συγκεκριμένα:
- Την εγγραφή στις 29 Μαΐου 2008, δυνάμει αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, προσημείωσης υποθήκης υπέρ της «ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.», για το ποσό των 108.000 ευρώ.
- Την εγγραφή στις 7 Δεκεμβρίου 2009 δυνάμει αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, προσημείωσης υποθήκης υπέρ ιδιώτη για το ποσό των 60.000 € επί του εν λόγω ακινήτου προς εξασφάλιση της απαίτησής του.
