Ένα χρόνο μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπου 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, συγγενείς, φίλοι αλλά και ολόκληρη η κοινωνία ζητά απαντήσεις και δικαιοσύνη.
Η Μαρία Καρυστιανού είναι η φωνή των 57 θυμάτων, των 180 τραυματιών και μιας κοινωνίας που ζούσε σε μία… πλάνη σχετικά με το τι πραγματικά συνέβαινε στον Ελληνικό Σιδηρόδρομο. Είναι η δυνατή γυναίκα που δηλώνει ότι η δικαίωση για το «έγκλημα των Τεμπών» θα έρθει μόλις όλοι οι υπεύθυνοι μπουν στη φυλακή.
Το ταξίδι της larissanet από τη Λάρισα προς τη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει την πρόεδρο του Συλλόγου των Θυμάτων των Τεμπών, ξεκινά με ένα τρένο. Το «σφίξιμο» τη στιγμή που ο συρμός περνά από το σημείο που σημειώθηκε αυτή η αδιανόητη τραγωδία κι ένα θυμωμένο γιατί, συνοδεύεται όσο η πορεία του τρένου συνεχίζει προς την πόλη της Μακεδονίας. Ένα γιατί που έρχεται με την απορία αν και πότε θα «πληρώσουν» οι υπεύθυνοι γι’ αυτό το έγκλημα.
Η Μάρθη Ψαροπούλου, θα γιόρταζε τα 20ά γενέθλια τον περασμένο Απρίλιο. Ένα κορίτσι με πολλά όνειρα για τη ζωή, που είχε την ατυχία να πληρώσει την αμέλεια κάποιων, ταξίδευε το βράδυ του Φεβρουαρίου και λίγο πριν τις 23.30 είδε να κόβεται το νήμα της ζωής μετά τη σύγκρουση των τρένων. Η μητέρα της, Μαρία Καρυστιανού, με την ομιλία της στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου κατάφερε να αντιπροσωπεύσει όχι μόνο τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά μία ολόκληρη κοινωνία που ψάχνει δικαιοσύνη.
Λίγες μέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από αυτή τη «μαύρη επέτειο» για τη χώρα η ίδια μας μιλά για την εξέλιξη της υπόθεσης, αλλά και τους αγώνες που δίνουν έτσι ώστε να βρεθεί δικαιοσύνη για τα 57 θύματα της τραγωδίας των Τεμπών.
«Συγκάλυψη»
«Ένα χρόνο μετά το μόνο που μπορώ να πω είναι πως δεν υπάρχει σημαντική βελτίωση πέρα από αυτά που συνέβησαν την πρώτη εβδομάδα. Έχουμε δύο ανθρώπους στη φυλακή, ένα μπάζωμα για το οποίο δεν ξέρουμε τίποτα και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες και κάποιες ανακρίσεις, αλλά τίποτα ουσιώδες. Ένα χρόνο μετά είμαστε στο ίδιο σημείο…», σημειώνει η ίδια στην αρχή της συζήτησης.
«Γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη κινείται με τους δικούς της ρυθμούς», συνεχίζει η κα Καρυστιανού συμπληρώνοντας ότι, «θεωρούσαμε ότι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να δοθεί μία προτεραιότητα και μία σοβαρότητα στο έγκλημα των Τεμπών. Χρειαζόντουσαν περισσότεροι ανακριτές για να κινηθεί η διαδικασία, ενώ δεν δόθηκαν πότε απαντήσεις σε εμάς».
Με πίκρα και οργή σημειώνει πως αυτό που συμβαίνει στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι τελείως διαφορετικό. «Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι το αντίθετο. Η Δικαιοσύνη συνεχίζει να κινείται με αργούς ρυθμούς και πλέον οι κινήσεις της δεν μας εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη. Θεωρούμε ότι η συγκάλυψη που ξεκίνησε, από την τρίτη μέρα, παραμένει μέχρι σήμερα και την υπερασπίζονται σθεναρά».
Παράλληλα, τονίζει ότι κινήσεις για να προχωρήσουν διάφορες διαδικασίες έγιναν από την πλευρά των συγγενών, όπως με τον πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας, Κώστα Αγοραστό, τους ελέγχους από το Χημείο του Κράτους, αλλά και για να βρεθούν στο σημείο εκπαιδευμένοι σκύλοι της αστυνομίας για την συλλογή των ανθρωπίνων υπολειμμάτων. «Αυτές ήταν δικές μας κινήσεις που δεν είναι επιτρεπτό να γίνονται από πολίτες, αλλά από την ίδια την Ελληνική Δικαιοσύνη».
«Δεν ελπίζω τίποτα από την Ελληνική Δικαιοσύνη»
«Το μόνο που έχουμε εμείς από την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι τις δύο με τρεις ενημερώσεις από τον Άρειο Πάγο, ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Μας αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν μεγάλου μεγέθους υπολείμματα ανθρώπων, άρα… δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε, ενώ ενδιάμεσα μας δίνουν και συμβουλές ψυχολογικής φύσεως», συμπληρώνει η πρόεδρος του συλλόγου.
«Δεν μπορούν να μας παραπλανήσουν όμως στο βαθμό που θέλουνε. Ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει, φωνάζουμε, απαιτούμε και διεκδικούμε. Ελπίζουμε πως έστω και με τις πιέσεις μας τα πράγματα κάποια στιγμή θα πάρουν και την πορεία που πρέπει στο δικαστικό κομμάτι».
Βέβαια, καταλήγει λέγοντας ότι, «δεν ελπίζω τίποτα από την ελληνική δικαιοσύνη. Το έλεγα από την πρώτη στιγμή και ήλπιζα μέσα μου να κάνω λάθος και να χρειαστεί να ζητήσω συγγνώμη για τις δημόσιες τοποθετήσεις μου.
Πλέον όμως λέω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα και το φωνάζω πιο δυνατά. Προκαλώ οποιονδήποτε εισαγγελέα να έρθει και να μου αποδείξει το αντίθετο. Οι μέχρι τώρα κινήσεις και πράξεις επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου. Υπάρχει μία καθολική συμπαράσταση και συγκάλυψη προς την κυβέρνηση κι όχι προς την αλήθεια».
«Μέχρι τέλους…»
Η ταλαιπωρία μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά αυτό δεν μοιάζει ικανό να την αποτρέψει να συνεχίσει μέχρι να έρθει η δικαίωση για το παιδί της, αλλά και για τους υπόλοιπους επιβάτες που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν.
«Θα το τραβήξω μέχρι τέλους και θα κερδίσω, αυτό το θεωρώ δεδομένο. Δεν θα αφήσω αυτό που συνέβη και θα συνεχίσω να κυνηγάω την υπόθεση», εξηγεί σημειώνοντας πως στο δρόμο της εμφανίζονται οι άνθρωποι και ελάχιστες πληροφορίες για να συνεχίσει».
«Πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας, δεν έχει σημασία αν οι συγκυρίες είναι αντίθετες. Θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά σίγουρα θα δικαιωθούμε», προσθέτει η ίδια.
Η «στάση» της Ευρώπης
«Είμαι μια μητέρα από την Ελλάδα και απευθύνομαι σε όλες τις μητέρες και τους γονείς του κόσμου» είπε ξεκινώντας την καθηλωτική ομιλία της η Μαρία Καρυστιανού στο Ευρωκοινοβούλιο που βρέθηκε πριν από λίγες μέρες σε εκδήλωση με τίτλο «Τέμπη: Εκτροχιασμός του Κράτους Δικαίου», την οποία διοργάνωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης.
Εκεί αντιμετωπίστηκε με περηφάνια ως μία μητέρα που ήρθε να μιλήσει και να διεκδικήσει το δίκιο της. Θυμάται μάλιστα τον χαιρετισμό που είχε με ευρωβουλευτές και τα συγχαρητήρια που πήρε για τη δύναμη και το θάρρος που βγάζει, ενώ στην ίδια έμεινε χαρακτηριστική η εικόνα μίας ευρωβουλευτού με την 5χρονη κόρη της. «Το κοριτσάκι παρακολούθησε όλη την ομιλία στο Κοινοβούλιο. Μου είπε η μητέρα της, ότι θα την πήγαινε για να δει μία δυνατή γυναίκα και πως παλεύει για το δίκιο της κι έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι».
Σημειώνει πως και οι Ευρωπαίοι έχουν μείνει άναυδοι με την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. «Τους παρουσιαζόταν μία πολύ ωραιοποιημένη και διαφορετική από την πραγματικότητα κατάσταση. Βέβαια αυτό συμβαίνει κι από πολλά μέσα ενημέρωσης στη χώρα. Άκουγα τις ειδήσεις και νόμιζα ότι βρισκόμουν κάπου αλλού. Οι Ευρωπαίοι μας άκουσαν με προσοχή κι έμειναν άφωνοι, δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως μία χώρα που βρίσκεται μέσα στους κόλπους της Ε.Ε. και ειδικά η Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία έχει φτάσει στο αντίθετο άκρο. Μιλάμε για ανομία, κατάχρηση εξουσίας, μέσα ενημέρωσης που προβάλουν μία εικόνα παραποιημένη και με σκοπιμότητες.
Τώρα βλέπουν τι συμβαίνει στη χώρα μας, μέσα από την καταδίκη της Ελλάδας λίγες μέρες πριν είδαν ότι δεν ταιριάζει τίποτα σ΄ ένα κράτος δικαίου, αλλά και σε μία χώρα που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά έχει παρεκκλίνει τελείως από τους βασικούς θεσμούς που την διέπουν».
Ενώ συνεχίζει, «μέσα από το έγκλημα των Τεμπών βλέπουμε μία μικρογραφία της κοινωνίας και της καθημερινότητάς μας και αναδεικνύεται όλη η παθογένεια. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι υπάρχει φως και θα μας βοηθήσουν. Ούτε αυτοί θεωρούν σωστό αυτό που γίνεται, δεν θεωρούν ότι η δικαιοσύνη θα πρέπει να διορίζεται από την κυβέρνηση. Είναι τραγικό να περιμένω από την κυβέρνηση να ελέγξει τον εαυτό της και να αποδώσει ευθύνες, αλλά αυτό είναι που μας έχει επιβληθεί και ζούμε».
Εξεταστική Επιτροπή
Η ίδια είχε συγκλονίσει με τα λόγια της καταθέτοντας ως μάρτυρας στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για «τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών», όμως παρακολουθεί τις καταθέσεις τόσο όσο επιτρέπει η ψυχολογία της.
«Αυτό που μου κάνει εντύπωση από την εξεταστική επιτροπή που συμμετέχουν βουλευτές με κύρος, μόρφωση κι έχουν εκλεγεί από τον λαό και η γνώμη της κοινωνίας τους ενδιαφέρει άμεσα.
Έχουμε ένα έγκλημα που όλοι γνωρίζουν τα πάντα. Δεν υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Επίσης γνωρίζουμε πως η επιτροπή αυτή θα δώσει συγχωροχάρτι.
Πώς θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι και μιλάω για την πλειοψηφία των βουλευτών της εξεταστικής επιτροπής που είναι του κυβερνώντος κόμματος, να στηρίξουν ονομαστικά έναν άνθρωπο που είναι παράνομος; Πώς θα στηρίξουν τον πρώην υπουργό Υποδομών και Μεταφορών ενώ γνωρίζουν τι έχει γίνει και θα πάρουν μία θέση συγκάλυψης που έχει τελέσει άπειρα αδικήματα; Και ναι μιλάμε για ποινικά αδικήματα από τη στιγμή που υπάρχουν νεκροί. Αυτοί οι άνθρωποι πως θα πάρουν θέση σε αυτό, δεν σκέφτονται στο τέλος ούτε το πολιτικό κόστος;
Θεωρούσα πως η εξεταστική επιτροπή θα ήταν υποχρεωμένη να μπορέσει να κρατήσει μια ισορροπία και να μην είναι εμφανώς υπέρ του κ. Καραμανλή. Ο ίδιος μας δήλωσε ξεκάθαρα ότι είναι αθώος. Είπε πολλές ανακρίβειες και παρέθεσε παραπλανητικά στοιχεία.
Εκτός λοιπόν από τους βουλευτές της επιτροπής που θα αναλάβουν και το πολιτικό κόστος και θα τελέσουν το αδίκημα της υπόθαλψης εγκληματία, αναρωτιέμαι ο Άρειος Πάγος δεν ακούει την κατάθεση του κ. Καραμανλή; Όταν αναφέρεται σε νόμους, λέει ανακρίβειες και ψεύδεται. Ποια είναι η θέση του; Να αφήσει έναν άνθρωπο που είναι πολιτικός να ψεύδεται δημοσίως σε μία επιτροπή που θα εξετάσει το ενδεχόμενο της άρσης. Δυστυχώς δεν ελπίζω τίποτα. Είναι η μέγιστη ντροπή να επιτρέπεται αυτός ο ευτελισμός».
«Οι υπεύθυνοι να μπουν στη φυλακή»
Η κα Καρυστιανού ζει με πόνο, οργή και μοναδικό στόχο «να μπουν οι υπεύθυνοι στη φυλακή και να τιμωρηθούν για όλη την αδιαφορία και την απερισκεψία τους», σημειώνει που πλέον στη ζωή της ψάχνει να βρει δικαίωση για την κόρη της και τα υπόλοιπα θύματα που ήταν πάνω στο τρένο.
«Η ζωή μου είναι αφιερωμένη μόνο σε αυτό και το κάνω με τέτοιο τρόπο που θαρρείς πως έχω πάρει μία μεγάλη ανάσα και τρέχω και η επόμενη ανάσα θα είναι όταν έρθει η δικαίωση. Είναι πόνος, οργή και θυμός, αλλά θα τους δικαιώσουμε. Δεν μας έχει μείνει κάτι άλλο. Σίγουρα δεν θα μείνουμε βουβοί, άλαλοι και ήσυχοι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο» προσθέτει, εξηγώντας πως μέσα στη μέρα της εστιάζει σ΄αυτό το στόχο.
Είναι πολλές φορές όμως οι στιγμές που στο μυαλό της έρχεται η Μαρθή και η ίδια δεν ξεχνά πως δεν είχε την ευκαιρία να αγκαλιάσει την κόρη της πριν φύγει από το σπίτι. Ο πόνος όμως την οδηγεί στο να παλέψει για να αλλάξουν τα δεδομένα.
«Να μην επιτρέψουμε ποτέ να ξαναγίνει ένα τέτοιο έγκλημα στην κοινωνία. Μέσα σε αυτό είναι να αλλάξει και ο τρόπος της ασυλίας των πολιτικών. Θα πρέπει να γνωρίζουν πως αν τελεστεί από αυτούς κάποια αξιόποινη πράξη κι ένα έγκλημα θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη κι όχι σε ένα κοινοβούλιο».
Ο θυμός του κόσμου
Η κα Καρυστιανού πάντως δεν παραβλέπει την στήριξη του κόσμου στον αγώνα τους προς τη δικαιοσύνη. Πολίτες που δεν ξέχασαν αν και πέρασε ένας χρόνος από την τραγωδία των Τεμπών, αλλά ζητούν δικαιοσύνη μαζί τους συγγενείς των θυμάτων.
«Δεν πίστεψα ότι ο κόσμος ξέχασε, αλλά πίστευαν ότι τα θέματα είχαν πάρει μία φυσιολογική πορεία. Αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εγώ θέλω να τους ευχαριστήσω όλους γιατί πραγματικά είναι δίπλα μας κι έχουν θυμώσει όπως εμείς. Αν και δεν έχασαν τα παιδιά τους, είναι σημαντικό ότι νιώθουν έτσι και είναι κοντά μας. Παίρνουμε απίστευτη δύναμη και κουράγιο και εμείς θα το πάμε μέχρι το τέρμα. Μέσα από την κίνηση των Τεμπών θα αλλάξουν και άλλα πράγματα προς το καλύτερο. Ο κόσμος θα αρχίσει να απαιτεί πράγματα».
Λίγο πριν τη συμπλήρωση των υπογραφών
Μερικές χιλιάδες υπογραφές απομένουν για να συμπληρωθεί ο αριθμός του ψηφίσματος της Μαρίας Καρυστιανού σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη, που ζητάει την έναρξη των διαδικασιών για αναθεώρηση του Συντάγματος και κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων.
«Το ψήφισμα πηγαίνει πολύ καλά. Η ίδια η κοινωνία θα καταφέρει να αλλάξει τα πράγματα. Ότι έχει ξεκινήσει με την υπόθεση των Τεμπών, φέρνει στο προσκήνιο και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων που έχουν χαθεί από τους πολίτες κι αυτά θα έρθουν πίσω μόνο από την πίεση του κόσμου».
Η συζήτηση ολοκληρώνεται και η επιστροφή στη Λάρισα γίνεται με το ίδιο τρένο. Η αμηχανία δεν ξεπερνιέται τελικά στο πρώτο ταξίδι. Είναι άγνωστο αν μπορεί κάποιος που χρησιμοποιεί το μέσο να το ξεχάσει γνωρίζοντας τι δεν λειτουργούσε σωστά πάνω στις ράγες που μετέφεραν ανθρώπους, όνειρα και ζωή και χάθηκαν σε μία στιγμή. Το πρώτο βήμα στο έδαφος μετά το διάκενο από την πόρτα, έρχεται με μία ανάσα ανακούφισης… «εμείς φτάσαμε, αλλά ο εκτροχιασμός θα πάψει να υφίσταται όταν αποφανθεί και η δικαιοσύνη».
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
