Το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά αποτελούν δύο αλληλένδετα ζητήματα που θέτονται πολύ συχνά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η στρατηγική της Τουρκία απέναντι στο κυπριακό, έχει ξεκινήσει πολύ πιο παλιά και ως επί το πλείστων βασίζεται στο έργο του τούρκου συνταγματολόγου, Νιχάτ Εμίρ. Πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή του Νιχάτ Εμίρ 1956.
Η επιστολή αυτή, αναφέρεται σε όλα όσα παραθέτει τον τελευταίο καιρό ο τούρκος Πρόεδρος, δηλαδή τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου, τη διχοτόμηση της Κύπρου και την κυρίαρχη πολιτική ισότητα, πράγμα που σημαίνει πως το 18% του τουρκικού πληθυσμού της Κύπρου θα έχει ίσο δικαίωμα ψήφου με το υπόλοιπο 86% του πληθυσμού. Σε περίπτωση λοιπόν, που εφαρμοστεί η κυρίαρχη πολιτική ισότητα μαζί με την πρόταση του Ερντογάν να δημιουργηθεί μια ομοσπονδία δύο κρατών, τα αποτελέσματα θα γίνουν άμεσα εμφανή επηρεάζοντας τόσο την Κύπρο όσο και την Ελλάδα.
Η δημιουργία μίας τέτοιας ομοσπονδίας, θα σημάνει αμέσως την τουρκοποίηση του νησιού και την απομάκρυνση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού το Σύμφωνο Σύνδεσης Κύπρου-Ε.Ε. αναφέρει ρητά ότι: «Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα ενιαίο κράτος που εισέρχεται στην Ε.Ε. με το καταστατικό, το οποίο αίρετε στην περίπτωση των κατεχόμενων και στην περίπτωση που η Κύπρος γίνει πάλι ενιαία». Εξάλλου μην ξεχνάμε, πως το Διεθνές Δίκιο δεν επιτρέπει και δεν αναγνωρίζει την ένωση δύο κρατών σε ένα.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, η ενέργεια αυτή θα φέρει ένα μεγάλο πλήγμα και θα θυμίσει καταστάσεις 17ου αι. όπως για παράδειγμα την μέθοδο του Apartheid (στη Νότιο Αφρική).
Μία λύση σε όλα αυτά, θα μπορούσε να είναι η είσοδος της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία όμως, είναι αρνητική και θα κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έκανε φανερές όλες τις πραγματικές διαθέσεις της Τουρκίας και θα την φέρει αντιμέτωπη με ένα μεγάλο δίλημμα.
Από τη μία πλευρά, δεν θα πρέπει να ενοχληθεί, αφού πλέον δεν θα νιώθει πως απειλείτε (όπως υποστηρίζει σήμερα), ενώ από την άλλη τα δεδομένα για την Ελλάδα θα άλλαζαν, κάτι που δεν θα της άρεσε καθόλου, οδηγώντας έτσι με βεβαιότητα στην άρνησή της και την εμφάνισή της ως αναξιόπιστος σύμμαχος του ΝΑΤΟ.
Σε κάθε περίπτωση, η Κύπρος για να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις προτάσεις και τους ισχυρισμούς του τούρκου Προέδρου, θα πρέπει να αποκτήσει ισχυρή υλική προστασία. Πιο συγκεκριμένα, να αυξήσει τον εξοπλισμό της σε όλους τους τομείς, να δημιουργήσει έναν ενιαίο αμυντικό χώρο και πρωτίστως να βασιστεί στο δόγμα απελευθέρωσης. Θα πρέπει να ασκηθούν διπλωματικοί και νομικοί αγώνες.
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για μία εύκολη διαδικασία. Όμως, δεν θα πρέπει η Κύπρος να αφελληνιστεί, ούτε να γίνουν έτσι εύκολα δεκτές οι προτάσεις του Προέδρου Ερντογάν, θέτοντας την Κύπρο αλλά συνάμα και την Ελλάδα σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που θα κοστίσει πολλά…
Γράφει η Αθηνά Πολυχρονοπούλου
