Ο Σχηματισμός Κοινωνικής Αυτοάμυνας ¨ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ” ανέλαβε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση την Τρίτη τα ξημερώματα σε υπηρεσιακά οχήματα του Αστυνομικού Τμήματος Β. Πηλίου.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα αντιεξουσιαστικού χώρου:
Από το 2010 μέχρι σήμερα κανένας Μάρτης δεν ανθίζει το ίδιο. Όμως οι σιωπές μας κραυγάζουν ακόμα απελπισμένα ¨να οπλιστούμε, να εκδικηθούμε να συνεχίσουμε¨
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 19/1 αστυνομικοί άνοιξαν πυρ στο Αλιβέρι Βόλου κατά ανηλίκου οδηγού, εναντίων του οποίου είχαν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό. Τρία περιπολικά της ΕΛ.ΑΣ καταδίωξαν για περισσότερο από μισή ώρα ένα ΙΧ αυτοκίνητο με πέντε ανήλικους ρομά. Ο 16χρονος οδηγός μόλις σταμάτησε και άνοιξε την πόρτα να κατέβει από το αυτοκίνητο του πατέρα του σκόνταψε και έπεσε κάτω. Έτσι γλίτωσε τη σφαίρα του μπάτσου η οποία διαπέρασε το τζάμι της πόρτας του οδηγού. Οι υπόλοιπες σφαίρες τους, σκόρπισαν στα ντουβάρια του σπιτιού του.Τον περασμένο Νοέμβρη οι αστυνομικοί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δολοφόνησαν τον Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα, η ιστορία επαναλαμβάνεται με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά την αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας, το τέλος για καλή μας τύχη είναι διαφορετικό. Πέντε μήνες μετά το Πέραμα, μας επιβεβαιώνουν ποια είναι η δουλειά τους. Μας επιβεβαιώνουν ότι είναι ένα σώμα κρατικά επιδοτούμενων δολοφόνων. Επιβεβαιώνουν το ξέπλυμα και τη συγκάλυψή τους από το κράτος τις δικαστικές αρχές, εισαγγελείς και ΜΜΕ. Στη δολοφονία του Ν. Σαμπάνη η προσπάθεια συγκάλυψης ξεκινάει από την ίδια την αστυνομία που θάβει ακόμα και αποδεικτικά στοιχεία όπως το ίδιο το αμάξι έως και τον υπουργό Θεοδωρικάκο που σπεύδει να καθησυχάσει τους αστυνομικούς που άδειασαν πάνω από τριάντα σφαίρες σε ένα αμάξι γεμάτο άοπλους. Στην περίπτωση του Βόλου ο αστυνομικός διευθυντής Αλεξάκης σπεύδει να κάνει δηλώσεις μιλώντας για εξοστρακισμούς χαρακτηρίζοντας επικίνδυνους τους ρομά. Προσπαθεί να βρει διαύλους επικοινωνίας μαζί τους αλλά και να τους καθησυχάσει καλώντας τους συγγενείς του οδηγού στο τμήμα. Ταυτόχρονα τα τοπικά ΜΜΕ δείχνουν ενεργά το ρόλο τους φροντίζοντας να αποσιωπηθεί όλο το περιστατικό προσπαθώντας να το περάσουν κάτω από το χαλάκι τους.
Περιμένοντας τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της.
Στην πόλη μας έχουμε χορτάσει αναμονές. Μέχρι και σήμερα περιμένουμε να βγει δημόσια το πόρισμα της ΕΔΕ για το θάνατο του Βασίλειου Μάγγου. Περιμένουμε μαζί με την οικογένεια του να μας κοινοποιηθούν τα ονόματα των βασανιστών του. Περιμένουμε να σταματήσει το μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα στην πόλης μας, η καύση σκουπιδιών. Να κλείσει το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ. Περιμένουμε επίσης, να δικαιωθεί ο ντελιβεράς που εν ώρα εργασίας χτύπησε και έπειτα απολύθηκε γιατί διεκδίκησε τα αυτονόητα, όπως και η έγκυος μητέρα που την διώξανε από τη δουλειά της, περιμένουμε να επιστρέψει το νερό της Κρύας Βρύσης στο χωριό των Σταγιατών, περιμένουμε να βρει το δίκιο του ο 16χρονος ρομά. Περιμένουμε τα αυτονόητα. Επειδή λοιπόν έχουμε χορτάσει αναμονή ήρθε ο καιρός να δράσουμε με τα δικά μας μέσα υπενθυμίζοντας ότι το σύστημα δεν είναι απρόσωπο, στελεχώνεται από ανθρώπους που παίρνουν θέσεις στην ιεραρχία του, είτε σε τοπικό είτε σε πανελλαδικό επίπεδο. Έχουμε σκοπό η αναμονή μας να γίνει οργή και την οργή αυτή να τη μετατρέψουμε σε δράσεις, στοχοποιόντας ανθρώπους και μέρη που έχουν ενεργό ρόλο στα γρανάζια του συστήματος επιλέγοντας να κάνουμε πράξη το σύνθημα ¨να αλλάξει στρατόπεδο φόβος¨.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο, να μη συνηθίσουμε την καταστολή.
Το κράτος μας χτυπά, φυλακίζει συντρόφους-ισσες, βαφτίζει ανθρώπους ως μέλη οργανώσεων, στήνει δικογραφίες, ποινικοποιεί αγώνες, παράλληλα οι τιμές του νερού, ρεύματος, αερίου αυξάνονται κατακόρυφα όπως και αυτές στα είδη πρώτης ανάγκης, εργάτες χάνουν τη ζωή τους, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας έγιναν κανονικά και θα συνεχίσουν να γίνονται, με κόσμο να μένει στους δρόμους, η δημόσια υγεία απαξιώνεται διαρκώς με δημόσια νοσοκομεία να κλείνουν και ιδιωτικές κλινικές να πλουτίζουν, η παιδεία καταρρέει, η λεηλασία της φύσης συνεχίζεται με επικίνδυνους ρυθμούς και μέσα σε όλα αυτά ο φτωχός γίνεται φτωχότερος, ο πλούσιος – πλουσιότερος και ο ισχυρός – ισχυρότερος. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κράτος και καπιταλισμός δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από φτώχεια, εκμετάλλευση, εξαθλίωση, καταστολή και θάνατο. Οι μόνοι που μπορούμε να σταματήσουμε όλη αυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα είμαστε εμείς, εμείς οι δέκτες της, οι ίδιοι καταπιεσμένοι. Μόνη μας ελπίδα η οργάνωση, οι ταξικοί αγώνες και η κοινωνική εξέγερση. Αν δεν αποφασίσουμε ότι πρέπει να ξεπεράσουμε συλλογικά το εμπόδιο του φόβου, αν δεν προετοιμαστούμε οργανώνοντας πολύμορφα μέτωπα δράσης για να τους τσακίσουμε, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε τον μικρό και καθημερινό μας θάνατο στο οποίο μας έχουν καταδικάσει.
Σχετικά με τη Δράση μας.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για το ρόλο της ΕΛ.ΑΣ, όπως γράψαμε και στην αρχή δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σώμα κρατικά επιδοτούμενων δολοφόνων, είναι αυτοί που προστατεύουν τους ισχυρούς και εκτελούν τους αδύναμους, τους περιθωριακούς και είναι χρέος μας να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στην κρατική καταστολή και τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ. Τα ξημερώματα της 15/03 επιλέξαμε να επιτεθούμε με εμπρηστικούς μηχανισμούς στα σταθμευμένα οχήματα του αστυνομικού τμήματος της περιφέρειας του Βόλου, επιλέξαμε κάτω από τη μύτη τους να τοποθετήσουμε σε όλα τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα μηχανισμούς με σκοπό την ολική καταστροφή τους.
Να οργανώσουμε τη συλλογική αυτοάμυνα μέσα από την οποία θα ξεπηδήσουν επιθετικοί σχηματισμοί επαναστατικής βίας.
Χρωστάμε έναν πολύμορφο αγώνα που πρέπει να δοθεί από όλους μας συλλογικά. Έναν αγώνα που θα σηκώσει αναχώματα στην κρατική καταστολή για να συγκροτήσει την μαζική αυτοάμυνα των καταπιεσμένων, των ανθρώπων της τάξη μας. Έναν αγώνα που οφείλει να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνατού – αδύναμου. Έναν αγώνα που θα επιστρέψει στους καταπιεστές ένα μερίδιο οργής και βίας που τους αναλογεί. Έναν αγώνα που ο φόβος θα αλλάξει στρατόπεδο και οι χαμένοι θα βγουν νικητές. Και αυτός ο αγώνας θα είναι πολύμορφος, θα είναι βίαιος, θα είναι μαχητικός και ριζοσπαστικός οικοδομώντας και ενισχύοντας τα μαχόμενα μέτωπα ανατρεπτικής δράσης. Αυτός ο αγώνας θα είναι αφιερωμένος στους νεκρούς/ες επαναστάτες/ριες, σε όσους/ες δεν γύρισαν στο σπίτι τους απο τη δουλεία τους, στους δολοφονημένους/ες συντρόφους/ισσες μας, στους/ις καταπιεσμένους/νες όλου του κόσμου και σε όλους και όλες φυλακισμένους/ες αγωνιστές/ριες που περιμένουν την ελευθερία τους.
Αλληλεγγύη στους συντρόφους και τη συντρόφισσα που πιάστηκαν την 8/2
Έχουμε το δίκιο, την οργή, την αποφασιστικότητα θα νικήσουμε!
