«Είμαι περήφανος που έθεσα το σύνδρομο Μινχάουζεν, κάθε γιατρός που σέβεται τον όρκο του Ιπποκράτη πρέπει να το κάνει», ανέφερε σήμερα συνεχίζοντας να απαντά σε ερωτήσεις του Αλέξη Κούγια ο εντατικολόγος Ανδρέας Ηλιάδης, καταθέτοντας για δεύτερη ημέρα στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου.
Ο μάρτυρας δέχθηκε πλήθος ερωτήσεων από το συνήγορο της κατηγορούμενης μητέρας και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι τόνοι ανέβηκαν στη δικαστική αίθουσα, ειδικά όταν στο προσκήνιο μπήκε η παραπάνω διαταραχή την οποία όπως είπε ο κ. Ηλιάδης εποπτεύθηκε για τη Ρούλα Πισπίγκου όταν έμαθε ότι και τα άλλα δυο της παιδιά πέθαναν αιφνιδίως.
Κούγιας: Λέτε στην κατάθεσή σας ότι υπήρχε μια διαφοροποίηση στο συναίσθημά της κ. κατηγορουμένης. Εξηγήστε το…
Μάρτυρας: Έχω ένα κριτήριο σαν γιατρούς, υπήρχε μια απομάκρυνση δεν είχε το συναίσθημα που έχει μια μητέρα που έχει το παιδάκι της στη Μονάδα.
Κούγιας: Στεφτήκατε ότι μπορεί να μην είχαν οι γονείς εμπιστοσύνη στους γιατρούς γιατί έφαγαν τη Μαρία Ελένη; Αυτό μπορούσε να ήταν το συναίσθημά της; Γιατί δεν το είπατε αυτό στην ανακρίτρια ;
Μάρτυρας: Κατέθεσα αυτό το οποίο ένιωσα για τη μητέρα ….Μίλησα για την εικόνα που είχε η μητέρα όταν έρχονταν σε επαφή με τη μικρή Τζωρτζίνα. Τη ρωτήσαμε και μας είπε ότι θα είναι «παγοκολόνα» γιατί έχει περάσει πολλά.
Κούγιας: Μήπως η γυναίκα αυτή ένιωθε ότι είναι εγκαταλελειμμένη γιατί είναι φτωχή και οι γιατροί δεν τους πρόσεχαν;
Μάρτυρας: Δεν νομίζω να ένιωσε στη Μονάδα μας τέτοιο πράγμα…
Κούγιας: Πάμε στο περίφημο σύνδρομο Μινχάουζεν που έχουν γίνει πλούσιοι δεκάδες παρουσιαστές. Γιατί το είπατε; Δεν είστε ψυχίατρος;
Μάρτυρας: Το σύνδρομο αυτό το ξέρει όλη η ιατρική κοινότητα. Υπάρχουν δυο σύνδρομα. Το σύνδρομο Μινχαούζεν και το σύνδρομο Μινχαουζεν δια αντιπροσώπου. Ορθώς είπατε ότι δεν είμαι ψυχίατρος. Αλλά με αυτό το σύνδρομο από τη βιβλιογραφία ασχολούνται οι παιδίατροι. Όφειλα ως γιατρός να το θέσω στη διαφορική διάγνωσή μου. Και επειδή αυτό το σύνδρομο έχει να κάνει με τη κακοποίηση του παιδιού, όφειλα να το θέσω για να το αποκλείσω.
Κούγιας: Υπάρχει μια καταδικαστική απόφαση για το σύνδρομο αυτό παγκοσμίως;
Μάρτυρας: Εγώ είμαι κλινικός γιατρός δεν ψάχνω να βρω ποιος καταδικάστηκε, δεν είμαι δικαστής.
Κούγιας: Γνωρίζετε ότι οι απόψεις του παιδιάτρου που μίλησε για το σύνδρομο απαγορεύθηκε να χρησιμοποιούνται στη Μ. Βρετανία;
Μάρτυρας: Όχι. Στη βιβλιογραφία όμως υπάρχει είναι εκεί και είμαστε υποχρεωμένοι να το βάλλουμε στην διαφορική διάγνωση. Τώρα αν αυτό δεν υφίσταται θα το πουν άλλοι όχι εγώ. Τα συγγράμματά μας το περιγράφουν και είναι υποχρέωσή μας να το βάλλουμε στη διαφορική διάγνωση. Και είμαι περήφανος που το έκανα.
Κούγιας: Ποιος είναι ο λόγος που αναδείξατε αυτό το σύνδρομο στην ανάκριση και όχι όταν το παιδί ήταν διασωληνωμένο;
Μάρτυρας: Από την πρώτη στιγμή το ανέδειξα
Κούγιας: Γιατί δεν πήγατε στην εισαγγελία;
Μάρτυρας: Ο γιατρός οφείλει να πάει στις ψυχιατρικές και τις κοινωνικές υπηρεσίες για να βοηθηθεί η μάνα και το παιδί.
Κούγιας: Ήσασταν υποχρεωμένος να πάτε στον εισαγγελέα…
Μάρτυρας: Κατέθεσα τις ανακρίτρια τις ενέργειες που έκανα….
Κούγιας: Στείλατε και τους δυο γονείς σε ψυχίατρο;
Μάρτυρας: Μια βασική μου ενέργεια ήταν να απευθυνθώ στη ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου του Ρίου. Έκανα δυο συνεδρίες μόνος μου με τους ψυχιάτρους. Συμφωνήσαμε να γίνει επικοινωνία της μητέρας. Ο κ. Αλεξόπουλος έκανε μια εξέταση στη μητέρα και μετά ήρθαν στο γραφείο και οι δυο γονείς και μου είπαν ότι δεν επιθυμούν να συνεχιστούν οι επισκέψεις τους στον ψυχίατρο.
Κούγιας: Πως το υποψιαστήκατε;
Μάρτυρας: Η διαταραχή αυτή έχει μια άσχημη πλευρά είναι θανατηφορά. Σκέφτηκα τους άλλους δυο θανάτους των παιδιών της οικογένειας….
Κούγιας: Θεωρείται ότι αυτό που κάνατε είναι σοβαρό;
Μάρτυρας: Κάθε γιατρός που σέβεται τον όρκο του πρέπει να το κάνει.
Κούγιας: Μπορείτε να μας βρείτε έναν στην Ελλάδα γιατρό που έχει κάνει το ίδιο; Εσείς έχετε κάνει ξανά την ίδια διαδικασία;
Μάρτυρας: Ναι άλλες δυο φορές.
Κούγιας: Εσείς πήγατε ποτέ σε ψυχίατρο;
Μάρτυρας: Όχι.
Κούγιας: Μήπως πρέπει να το σκεφθείτε;
Ακροατήριο: Εσείς να το σκεφτείτε….
Είχαν όμως προηγηθεί και άλλες ερωτήσεις του κ. Κούγια προς τον κ. Ηλιάδη για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η μικρή Τζωρτζίνα είχε μεταφερθεί από το Καραμανδάνειο στη ΜΕΘ Παίδων του Ρίου.
Κουγιας: Σκεφτήκατε ότι η Τζωρτζινα θα έχει συνέπειες στην υγεία της;
Μάρτυρας: Την παρακολουθούσαμε κανονικά.
Κούγιας: Το παιδί μπορούσατε να διαπιστώσατε αν είναι τετραπληγικο;
Μάρτυρας: Όχι
Κούγιας: Πότε το καταλάβατε;
Μάρτυρας: Την όγδοη μέρα αφαιρέθηκε η βίδα στον εγκέφαλο, κάναμε τη μαγνητική και αποσωληνωθηκε τη δέκατη μέρα. Τότε το καταλάβαμε ότι όταν τελείωσε το τσουνάμι, έμειναν σοβαρότατα προβλήματα
Κούγιας: Ενημερώσατε τους γονείς;
Μάρτυρας: Από την πρώτη στιγμή.
Κούγιας: Την όγδοη μέρα ότι το παιδί είναι τετραπληγικο το είπατε;
Μάρτυρας: Είπα ότι η μαγνητική είναι κακή.
Κούγιας: Αυτό γιατί δεν το λέτε στην κατάθεσή σας; δε λέτε τίποτα για την τετραπληγία του παιδιού;
Μάρτυρας: Μιλώ για υποξική εγκεφαλοπάθεια.
Κούγιας: Κανείς δικαστής δεν το κατάλαβε αυτό. Ποτέ δεν είπατε ότι το παιδί είναι τετραπληγικο στους γονείς. Πως το εξηγείτε;
Μάρτυρας: Η αποκατάσταση ενός παιδιού κράτα μήνες ή και χρόνια. Η πρώτη εικόνα του παιδιού μπορεί να μην είναι η τελική. Σωστά δεν είπα τετραπληγικο γιατί ήταν πολύ νωρίς.
Κούγιας: Άρα εσείς το ξέρατε από την 8η μέρα και δεν το είπατε στους γονείς. Την αντίδραση των γονέων τη σκεφτήκατε αν τους είχατε πει την αλήθεια; Φοβηθήκατε ότι θα στραφούν εναντίον των γιατρών; θέλατε να κερδίσετε χρόνο;
Μάρτυρας: Η αγωνία μου ήταν η αποκατάσταση της Τζωρτζίνας. Δεν είναι σωστός ο όρος που χρησιμοποιείτε.
Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο.
