Νόμος της Ελληνικής Δημοκρατίας κατέστη (ν. 5089/2024- ΦΕΚ 27-τεύχος Α/ 16.02.2024) ο επιλεγόμενος νόμος για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που προβλέπει και το δικαίωμα τεκνοθεσίας, επεκτείνει δε, για λόγους ισότητας, παροχές και προνόμια σε ομόφυλους συζύγους και γονείς.
Οι αντιρρήσεις που προεβλήθησαν, είχαν κυρίως κοινωνικό υπόβαθρο και ελαύονται από το κατά πόσον η σχετική επιθυμία για την ανωτέρω μεταρρύθμιση, όπως εκφράστηκε μέσα από την ατζέντα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, μπορεί να ταυτίζεται με την έννοια του δικαιώματος και το αντίστροφο.
Υπενθυμίζεται ότι ήδη ο ν. 4356/2015, με τον οποίο εισήχθη το σύμφωνο συμβίωσης και μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, είχε επιλύσει χρόνια προβλήματα κληρονομικού δικαίου και ζητήματα που αφορούν αξιώσεις των συζύγων μεταξύ τους, καθώς και αξιώσεις, παροχές και προνόμια έναντι τρίτων ή έναντι του Δημοσίου.
Ως εκ τούτου, η νέα νομοθετική ρύθμιση αφενός φέρνει στο προσκήνιο την διαδικασία επισημοποίησης της σχέσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου (η οποία πλέον δεν θα υπόκειται απλώς στην τυπική γραφειοκρατία μιας συμβολαιογραφικής πράξης, αλλά θα μπορεί να διεξάγεται, τελετουργικά,στην αίθουσα ενός Δημαρχείου) και αφετέρου, κυρίως και πρωτίστως,παρεμβαίνει στο ευαίσθητο ζήτημα της τεκνοθεσίας η οποία πλέον θα είναι εφικτή και για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Είναι προφανές ότι μέσω της διεθνούς κουλτούρας αφύπνισης (της,κατά το κοινώς λεγόμενο, woke κουλτούρας), ως κινήματος δικαιωματισμού,επιχειρείται η, σε βάθος χρόνου, μεταβολή της αρχιτεκτονικής δομής των κοινωνιών, με αξιοσημείωτη απήχηση και στην ελληνική πραγματικότητα,τουλάχιστον σε κορυφαίο επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν ακόμη 11 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου ο ομόφυλος γάμος δεν διαθέτει νομική υπόσταση.
Αποτελεί αδιαπραγμάτευτη αρχή του κράτους δικαίου ότι άπαντες,άνευ διακρίσεων, πρέπει να απολαύουν όλα τα ατομικά δικαιώματα ωςανθρώπινα όντα και πολίτες μιας ευνομούμενης δημοκρατικής κοινωνίας.
Πλην όμως, η ανατροφή των τέκνων, δια της φυσικής υπαγωγής τους στο διττό πρότυπο πατρότητας και μητρότητας, ως αναπόσπαστο στοιχείο της εξέλιξής τους, αποτελεί, κατ’ εξοχήν, θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο θα ήταν ανεπίτρεπτο να παραβλέψουμε ή να υποβαθμίσουμε.
Συνιστά δε πάγιο εργαλείο εφαρμογής του δικαίου η στάθμιση, ως μέθοδος επίλυσης συγκρούσεων μεταξύ συνταγματικών δικαιωμάτων.
Συνεπώς η απάντηση στο πώς πρέπει να σταθμιστεί το καθιερωθέν δικαίωμα τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών με τα δικαιώματα των υπό τεκνοθεσία παιδιών μπορεί να δοθεί μέσα από το άρθρο 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε :
«Σε όλες τις πράξεις που αφορούν τα παιδιά, είτε επιχειρούνται απόδημόσιες αρχές είτε από ιδιωτικούς οργανισμούς, πρωταρχική σημασία πρέπει να δίνεται στο υπέρτατο συμφέρον του παιδιού.»
Δημήτριος Γ. Τριπερίνας
Δικηγόρος ΔΣΑ
Πληροφορίες: Δικηγορικό Γραφείο Δημήτριος Τριπερίνας & Συνεργάτες
