Βράδυ Τετάρτης, στα μέσα του Δεκέμβρη του 2022 στη Θεσσαλονίκη, ο Νότης Μαυρουδής πιάνει την κιθάρα του και πλημμυρίζει με μουσική γνωστό καφέ της πόλης. Δεκάδες Θεσσαλονικείς έχουν συγκεντρωθεί για να τον απολαύσουν. Κανένας δεν γνωρίζει ότι αυτή είναι η τελευταία του εμφάνιση, αφού τρεις εβδομάδες μετά, μία ατυχής πτώση θα τον τραυματίσει θανάσιμα.
Σήμερα, δύο από τους θαμώνες που ήταν παρόντες εκείνη τη βραδιά, πίνουν τον καφέ τους στο ίδιο μαγαζί και συζητούν αυτό που δυσκολεύονται να κατανοήσουν, ότι παρακολούθησαν την τελευταία συναυλία του μεγάλου Έλληνα συνθέτη.
«Καθόμασταν στο πρώτο τραπέζι, τον απολαύσαμε από πολύ κοντά, τραγουδήσαμε μαζί του, ήπιαμε, νοσταλγήσαμε… Μάλιστα, την απόφαση να έρθουμε να τον δούμε την πήραμε γιατί σκεφτήκαμε ότι μεγαλώσαμε τόσο εμείς όσο και αυτός και δεν ξέραμε πότε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να τον δούμε από κοντά», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Γιώργος Μεσάικος.
«Οι συγκινήσεις μας, οι συναισθηματισμοί μας, οι ευαισθησίες μας, περνούν μέσα από κάποιους καλλιτέχνες. Ένας από αυτούς ήταν ο Νότης Μαυρουδής. Η δική μας συγκίνηση λοιπόν είναι πολλαπλάσια, καθώς ήμασταν οι άνθρωποι που ζήσαμε την τελευταία συναυλία ενός ανθρώπου που λατρέψαμε και που “τάισε” τα νιάτα μας με τα τραγούδια του», συμπληρώνει ο φίλος του, Αλέκος Χατζηκρανιώτης.
Η βραδιά εκείνη, όπως και η προηγούμενη που εμφανίστηκε στον ίδιο χώρο, έμοιαζε με μυσταγωγία. Την απόλυτη σιωπή έντυναν μόνο οι μελωδίες που είχε γράψει ο σπουδαίος συνθέτης, οι ήχοι της κιθάρας που έπαιζε ο ίδιος και ο Γιώργος Τοσικιάν και η φωνή της Μαρίας Θωίδου. «Οι άνθρωποι που ήταν εκεί τότε, σήμερα στέλνουν βίντεο και φωτογραφίες και κάνουν αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με συγκινητικά λόγια. Άλλωστε ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος που άφηνε παντού ίχνη αγάπης και έμπνευσης», δηλώνει η κ. Θωίδου, που από το 2019 που συνεργάστηκε για πρώτη φορά μαζί του, είχε την τύχη να τον ζήσει πολλές φορές, αλλά και να είναι δίπλα του στις τελευταίες του συναυλίες.
Η ίδια, ως υπεύθυνη των μουσικών συνόλων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, έχει να θυμάται ότι ηχογράφησαν μαζί του το εμβληματικό του τραγούδι «Πρωινό Τσιγάρο», ότι ο Νότης Μαυρουδής υποστήριξε πολύ το φεστιβάλ Πάου στο Πήλιο -του οποίου η κ. Θωίδου έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση, ότι η ίδια τραγούδησε τρία τραγούδια στο CD του με τίτλο «Άγρυπνο Φεγγάρι» και φυσικά πολλές ακόμη φορές μαζί του ζωντανά, σε διάφορες συναυλίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. «Μετά την καραντίνα, που ήταν για όλους μία σκοτεινή περίοδος, ξεκινήσαμε πάλι να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα και είχαμε πολλά πράγματα μπροστά μας. Εξάλλου, μόλις είχε βγει το νέο του CD με σημαντικούς καλλιτέχνες και ευτυχώς πρόλαβε να το δει και να το πιάσει στα χέρια του. Μετά παίξαμε στο Θέατρο Παλιάς Ηλεκτρικής στο Βόλο μπροστά σε ένα κατάμεστο ακροατήριο και οι δύο τελευταίες συναυλίες ήταν αυτές στη Θεσσαλονίκη», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Με τη Μαρία Θωίδου είχε μιλήσει και ο Νίκος Κέκιας, ο ιδιοκτήτης του καφέ Ζώγια, για να προτείνει να γίνει η συναυλία στο χώρο του, που από το 1985 που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη, υπηρετεί τον πολιτισμό με τέσσερις άξονες δράσης. Το βιβλίο, καθώς οργανώνονται βραδιές λόγου και γραφής, μαραθώνιοι και ημιμαραθώνιοι ανάγνωσης, βιβλιοπαρουσιάσεις και αφιερωματικές βραδιές σε μεγάλους συγγραφείς. Το θέατρο, όπου παρουσιάζονται θεατρικές παραστάσεις από αναλόγιο και μικρές προσαρμοσμένες στο χώρο. Τα εικαστικά, αφού συχνά φιλοξενεί εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας και άλλων αντικειμένων, αλλά και οι μουσικές βραδιές, αφού εκεί εμφανίζονται μεγάλα ονόματα του χώρου της μουσικής. «Το μαγαζί έχει μόνο εξήντα καρέκλες και φιλοξενούμε καλλιτέχνες που είναι ικανοί να γεμίσουν θέατρα και μεγάλα στάδια. Το μόνο που μπορούμε να επιστρέψουμε σε αυτούς, είναι η ποιότητα, η αισθητική και η πολλή αγάπη, τόσο που να βάλουμε την ψυχή μας να πατήσουν πάνω. Αυτό είναι και το …κέρασμα αγάπης στην πελατειακή μας βάση, στους ανθρώπους που μας τιμούν και μας αγαπούν όλα αυτά τα χρόνια. Πρώτα απευθυνόμαστε σε αυτούς και μετά σε ολόκληρη την πόλη», δηλώνει ο Νίκος Κέκιας.
Με την ανακοίνωση των συγκεκριμένων δύο εμφανίσεων στη Ζώγια στις 13 και 14 του Δεκέμβρη, τα τηλέφωνα χτυπούσαν συνεχώς και οι δύο βραδιές έγιναν …sold out σε λιγότερο από μισή ώρα, παρόλο που επρόκειτο για δύο καθημερινές μέρες. «Εκείνα τα δύο βράδια μας μετάλαβε μία μουσική αγωγή, την οποία δεν είναι εύκολο να σου τη μεταδώσει κάποιος μέσα από μία μουσική παράσταση. Μόνο αυτός θα μπορούσε να τα καταφέρει. Ήταν επίσης απίστευτο το μεγαλείο ψυχής του. Μου έκανε εντύπωση το πόσο πολύ απλός άνθρωπος ήταν, παρά το τεράστιο μέγεθος του ονόματός του και της μουσικής του διαδρομής. Δέχτηκε να συνομιλήσει με όλους και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα όλων που ήθελαν να του σφίξουν το χέρι», υπογράμμισε ο κ. Κέκιας. Μάλιστα, προγραμμάτισαν την επόμενη εμφάνιση του στον ίδιο χώρο τον προσεχή Φεβρουάριο.
«Ήμασταν οι πρώτοι που δηλώσαμε την επιθυμία να τον δούμε και πάλι τον Φεβρουάριο. Ήθελε πολύ να ξαναέρθει, γιατί -όπως είπε από μικροφώνου, το κλίμα που επικρατούσε τον μετέφερε στην εποχή των μπουάτ της Πλάκας όπου έπαιζε τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και του άρεσε πολύ», δηλώνει ο κ. Μεσάικος.
«Ο άνθρωπος αυτός τροφοδότησε τον συναισθηματισμό μας, την ευαισθησία μας, τα όνειρά μας, τους έρωτές μας και τώρα που συνειδητοποιώ ότι ήταν η τελευταία του συναυλία, αντιλαμβάνομαι ότι σιγά-σιγά ένας κύκλος μιας αναφοράς έκλεισε. Έτσι γίνεται… Κλείνουν οι κύκλοι μας», είπε ο κ. Χατζηκρανιώτης.
«Μία φορά πριν χρόνια είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι “η νοσταλγία έχει σχέση με την επιστροφή και εγώ δεν θέλω να επιστρέφω. Θέλω να είμαι στο παρόν”. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη στάση του στα πράγματα. Ήταν πάντα καινούργιος, με καινούργιο υλικό και ήταν πάντα μπροστά. Ας κάνουμε αυτό που ο ίδιος είπε. Να είμαστε στο παρόν, χωρίς μοιρολόγια, με πράξεις, με συγκίνηση και όχι με θρήνο, να προχωράμε και να συνεχίζουμε να είμαστε σταθεροί στα πιστεύω μας, στην ποιότητα και στην αξιοπρέπεια», κατέληξε η κ. Θωίδου.
