Εν έτει 2025, οι δημοσιογράφοι δίνουν καθημερινή «μάχη» με τις επικοινωνιακές ισορροπίες.
Αυτό που μας προκαλεί εντύπωση ωστόσο, ενώ δεν θα έπρεπε, είναι το γεγονός ότι ορισμένες συνεντεύξεις δίνονται… κι άλλες χάνονται στη διαδρομή.
Πριν μερικές εβδομάδες, ζητήσαμε -απολύτως θεσμικά μια συνέντευξη από πρόσωπο της πολιτικής ηγεσίας που έχει λόγο και άποψη για ζητήματα που «καίνε» την κοινωνία. Η απάντηση, ωστόσο, δεν ήρθε ποτέ.
Περίπου ένα μήνα αργότερα, το ίδιο πρόσωπο εμφανίστηκε σε πολύ γνωστό μέσο… Σε μέσο με προφανώς πιο «βολικό» πλαίσιο.
Κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογικό, αν δεν είχε προηγηθεί πλήρης αγνόηση του αρχικού αιτήματος.
Και ρωτάμε! Δίνονται τελικά συνεντεύξεις σε όποιον της ζητά και έχει το… κοινό και το διαμέτρημα για να τις υποστηρίξει, ή μόνο σε όσους «ταιριάζουν» στο επικοινωνιακό αφήγημα;
Σεβαστό το δικαίωμα της επιλογής, όταν όμως μιλάμε για δημόσια αξιώματα, η επιλογή αποκτά άλλο βάρος.
Η εποχή απαιτεί διαφάνεια και όχι προσεκτικά σκηνοθετημένες εμφανίσεις.
Γιατί η κοινή γνώμη δεν πείθεται πια τόσο εύκολα. Κι εμείς, οφείλουμε να συνεχίσουμε να ρωτάμε, ακόμα κι όταν δεν μας απαντούν.
