Έχεις ανάγκη να πιεις μια μπύρα στην πλατεία χωρίς να φοβάσαι το πρόστιμο; Έχεις πιεστεί στο σπίτι ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των ειδικών; Μήπως νιώθεις ηλίθιος που όλοι είναι έξω χωρίς να ενδιαφέρονται τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει στα κρούσματα του κορονοϊού και την πίεση στο σύστημα; Άλλωστε «το κράτος είναι υποχρεωμένο να φτιάξει ΜΕΘ και να επιτάξει και τις ιδιωτικές ΜΕΘ αν χρειαστεί», όπως επισημαίνουν κόμματα της αντιπολίτευσης; Ε τότε μην σκας, μην αγχώνεσαι, υπάρχει λύση!
Πάρε την παρέα σου, ενημέρωσε και τους γείτονες σου και δες σε ποια πλατεία υπάρχει σήμερα κάλεσμα για «αστυνομική βία», από κάποια κομματική οργάνωση ή αντιεξουσιαστική ομάδα, αυτές άλλωστε αναρτώνται και από δημοσιογράφους που κάνουν λόγο για «μαζικές συγκεντρώσεις το Σαββατοκύριακο σε όλες τις γειτονιές για την αστυνομική βία». Μάλιστα επισυνάπτονται οι πλατείες και οι ώρες συγκέντρωσης. Εκεί όπως όλα δείχνουν, ο κορονοϊός δεν κολλάει ή ακόμη και αν κολλάει, ποιος νοιάζεται από τους συμμετέχοντες.
Την ώρα λοιπόν που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών μένει σπίτι, σεβόμενη τις δύσκολες στιγμές που βιώνει η χώρα λόγω της πανδημίας, με τα κρούσματα τα αυξάνονται και τους ειδικούς να επισημαίνουν πως μπορεί να φτάσουν και τις 3.000 την ημέρα, κάποιοι, δείχνουν να αδιαφορούν και να θέτουν σε κίνδυνο τόσο τις ζωές τους, όσο και των οικείων τους, ενώ παράλληλα μια ακόμη αύξηση των κρουσμάτων θα πιέσει ακόμη περισσότερο το σύστημα υγείας.
Από την μία λοιπόν μια κοινωνία που εξαναγκάζεται να μείνει σπίτι, από την άλλη μια μερίδα που κάνει καθημερινά πορείες και συγκεντρώσεις, αλήθεια το κράτος που βρίσκεται; Το κράτος παρακολουθεί μάλλον αμήχανο τις εξελίξεις, χωρίς καμία πρόθεση ευαισθητοποίησης των πολιτών αυτών.
Παράλληλα για να μην ζητάμε συνεχώς ευθύνες από το κράτος, συνυπεύθυνα για μελλοντική αύξηση κρουσμάτων είναι και τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν αυτές τις ενέργειες. Γιατί δεν γίνεται να είναι και υπέρ των συγκεντρώσεων και υπέρ της τήρησης των μέτρων. Δεν μπορεί να είναι και με το χωροφύλακα και με την αστυφύλακα, δεν μπορεί να είναι τάχα μου παντού, γιατί ουσιαστικά αυτά τα κόμματα δεν είναι πουθενά και κυρίως, είναι πολύ μακριά από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που εδώ και έναν χρόνο δοκιμάζει αντοχές.
Είναι οικογένειες που δεν έχουν συναντηθεί για μήνες, είναι καταστηματάρχες που βλέπουν να έρχονται ακόμη πιο «μαύρες» μέρες, είναι άνεργοι που δεν πρόκειται να βρουν δουλειά άμεσα, είναι όλοι όσοι ανησυχούν για την πορεία της πανδημίας, είναι όλοι όσοι ελπίζουμε να δούμε ένα «φως» στο τούνελ, αλλά για όλους εμάς ποιος νοιάζεται …Στην υγεία των κορόιδων λοιπόν…
Η «ανοσία της πλατείας» και η δοκιμαζόμενη κοινωνία – Οι ευθύνες και η αγωνία των πολιτών
