Η είδηση και μόνο προκαλεί «μούδιασμα» στο κεφάλι και ένα μεγάλο κενό στη καρδιά. Μα είναι δυνατόν ένα παιδί 14 χρόνων αντί να παίζει, να γελάει με φίλους, να αναστατώνει με γέλια και αταξίες το σπίτι του, να βρίσκεται νεκρός μετά από bullying;
Η εικόνα του παιδιού, αυτή η μια που κυκλοφορεί, σαν χαστούκι σε χτυπάει κατάμουτρα και τα ερωτήματα, τα γιατί, δεκάδες. Αλλά επειδή κανείς δεν πέφτει πλέον από τα σύννεφα και η επιτηδευμένη θλίψη και το δήθεν σοκ έχουν καταντήσει αηδία, κανείς δεν έβλεπε τι βίωνε αυτό το παιδί; Κανείς καθηγητής δεν διαπίστωσε τα χοντροκομμένα πειράγματα σε βάρος του;
Τα νεράντζια που του πέταγαν οι νταήδες που τώρα σαν κότες, για να μιλήσουμε στη γλώσσα τους, γιατί μόνο αυτό τον κώδικα επικοινωνίας γνωρίζουν, όπως δήλωσαν οι συμμαθητές του άτυχου παιδιού, που κρύβονται τώρα;
Γιατί όχι μόνο δεν θα αλλάξουν στάση ζωής μετά το τραγικό αυτό συμβάν, αλλά μόλις πέσει η «σκόνη» που σηκώθηκε από τα ΜΜΕ, για λίγο, όπως πάντα συμβαίνει, θα βρουν άλλους στόχους να τραμπουκίζουν, να απειλούν, να εξευτελίζουν.
Άλλα παιδιά όπως και ο άτυχος Μάκης, θα κλαίνε, θα ντρέπονται, θα απομονώνονται και εν τέλει θα βάλουν είτε τέλος στη ζωή τους, είτε θα αποκτήσουν ψυχολογικά προβλήματα για το υπόλοιπο του βίου τους. Ντροπή σε όποιον κάνει τα «στραβά μάτια» σε τέτοια περιστατικά, ντροπή σε όποιον αποφεύγει να ασχοληθεί δήθεν για να «μην μπλέκει».
Όταν τα παιδιά, η ελπίδα αυτού του κόσμου για ένα καλύτερο μέλλον αυτοκτονούν στα 14, μαζί του καταδικάζεται σε απαξία και τη λήθη, όλη η κοινωνία.
- Aπο την ΕΛ.ΑΣ στη μάχη του σταυρού – Οι σίγουροι και τα σενάρια
- Μαινόμενος Τσαβούσογλου σε Μπλίνκεν: «Οι ΗΠΑ δεν κρατούν ισορροπίες στα ελληνοτουρκικά»
- Τζωρτζίνα: Νέα στοιχεία για τον θάνατό της – Βλάβες και σε άλλα όργανα δείχνει η ιατροδικαστική
