Στριμωγμένη σε γκαράζ πλοίου βρέθηκε η Μυρτώ της Πάρου, κατά την επιστροφή της από το νησί της Αστυπάλαιας.
Με μία μακροσκελή ανάρτησή της στα social media, η μητέρα της Μυρτούς κατήγγειλε τις συνθήκες με τις οποίες αναγκάστηκε να ταξιδέψει από την Αστυπάλαια μέχρι τον Πειραιά. Όπως επισημαίνει στο συγκεκριμένο πλοίο δεν υπήρχε η απαραίτητη προσοχή και όλα όσα προβλέπονται για ΑμεΑ, ενώ όπως τόνισε, βρέθηκε παράλληλα αντιμέτωπη και με την αδιαφορία του πληρώματος του πλοίου.
«Όταν είχαμε πάει -και πάλι με το ίδιο καράβι- είχε παρουσιαστεί και πάλι το ίδιο πράγμα, αλλά δεν είχα δώσει σημασία, γιατί δεν ταλαιπωρηθήκαμε στην κάθοδο. Σήμερα, όμως, ενώ το αυτοκίνητο το έχω δηλώσει ότι είναι για ΑμεΑ, ενώ το είπα και στο Λιμεναρχείο αλλά και στον άνθρωπο κατά την επιβίβαση ότι χρειάζεται λίγο χώρο πίσω, για να μπαινοβγαίνει το ΑμεΑ, σήμερα το στρίμωξαν. Όχι μόνο το στρίμωξαν, το έβαλαν και άκρη άκρη» ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στο Live News για το συμβάν.
«Μας κατεβάσανε, λοιπόν, όταν ήταν να βγούμε, ένα τέταρτο νωρίτερα. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να είναι η Μυρτώ μέσα στο καυσαέριο, ούσα σε άσχημη κατάσταση εκ των προτέρων, γιατί στο σαλόνι πάνω είχε χρειαστεί να της βάλουμε οξυγόνο από παροχή. Όταν διαμαρτυρήθηκα, μας πήγαν πιο πέρα, εκεί που κατεβαίνει όλος ο κόσμος», συμπλήρωσε.
Η ανάρτηση της μητέρας της Μυρτούς για το συμβάν στο πλοίο
»Όλως τυχαίως μας βάζουν στην ίδια θέση αν και πάλι το είπα. Κατευθείαν έρχεται και το πίσω αυτοκίνητο και ευτυχώς που πρόλαβα να ειδοποιήσω τον οδηγό να περιμένει 1 λεπτό να κατεβάσω την Μυρτώ. 2. Όταν φθάσαμε Πειραιά πριν δέσει το πλοίο μας κατεβάζουν στο γκαράζ που είναι εντελώς αδύνατο να προσεγγίσουμε το αυτοκίνητο. 15 λεπτά διαμονή στο αποπνικτικό περιβάλλον του γκαράζ με τα καυσαέρια, ακόμη και για υγιείς ανθρώπους.
»Διαμαρτύρομαι, την πάνε λίγο πιο πέρα. Κατεβαίνουν οι οδηγοί και περνάνε στην κυριολεξία από πάνω της. Και να μην έχεις κορωνοιο κινδυνεύεις να κολλήσεις. Δεν φοράει μάσκα η Μυρτώ λόγω αναπνευστικού προβλήματος. Ξανά διαμαρτύρομαι την πάνε επάνω στο σαλόνι. Περιμένω αφού άδειασε το γκαράζ την κατεβάζουν την βάζω στο αυτοκίνητο να φύγουμε. Δυστυχώς περιμένουμε ξανά, είχαν κατεβάσει και τις δυο ράμπες του παταριού οπότε, αποκλεισμένοι περιμένουμε ξανά.
»3. Επιτέλους βγαίνουμε και πριν την μπουκαπόρτα κοντοστέκομαι γιατί άκουσα ότι ο λοστρόμος φταίει για όλο αυτό, να παραπονεθώ. Μου λέει όχι εγώ ο ύπαρχος και μου τον δείχνει, που στεκόταν στην μπουκαπόρτα. 4. προχωρώ και σταματάω εκεί, και εκφράζω στον ύπαρχο το παράπονο μου. Αδιάφορος ψυχρός σαν να μη ακούει λέει : ε και? Δεν ήταν το δικό του παιδί που ταλαιπωρήθηκε και κινδύνευε να πάθει μια επιληπτική κρίση βεβαιώσεις βεβαίως.
»Ζήτω το όνομα του να αναφερθώ στην εταιρία γιατί το μικρό ταμπελάκι με τα γράμματα ψείρες, γράφει μόνο το μικρό όνομα, (παρανόμως νομίζω) και αρνείται να το δώσει. Εκνευρίζομαι περισσότερο και λέω δεν πειράζει θα κάνω αναφορά στην εταιρεία σου και στο λιμεναρχείο, αυτοί θα σε βρουν δεν είστε δα και πολλοί. Και τότε ξυπνά από την απάθεια του, λέει ψιθυρίζοντας ένα όνομα μέσα από τα δόντια του που δεν άκουσα, και αρχίζει να φωνάζει το δικό το δικό σου όνομα θέλω.
»Του δίνω το ταμπελάκι αναπηρίας που γράφει το όνομα μου και τα στοιχεία μου πρόθυμα, και βάζει το κινητό του πηγαίνοντας στο μπροστινό μέρος του αυτοκίνητου να βγάλει φωτογραφία με απειλητικό ύψος (μπορεί και να έβγαλε), λέγοντας θα δεις. Λέω δεν κατάλαβα τι έκανα? Μου λέει θα κάνω μήνυση γιατί με έβρισες. Λέω εγώ καθόλου έχω και μάρτυρα την γυναίκα δίπλα μου. Μου λέει νομίζεις.. υπονοώντας πιθανώς τους εργαζόμενους στο ΚΑΡΑΒΙ.
»Δεν έβρισα καθόλου γιατί δεν βρίζω για εντελώς προσωπικούς και θρησκευτικούς λογούς, αλλά συνεχίζει τις φωνές και το απειλές. Παίρνω το κινητό μου στο χέρι και χωρίς να το ανοίξω, δεν μπορούσα άλλωστε λόγω ταραχής, λέω και εγώ το ίδιο. Και τότε παθαίνει παράκρουση και αρχίζει να ουρλιάζει. Με έγραψε λιμεναρχείο λιμεναρχείο ελάτε.
»Και αρχίζει να κτυπά με μένος το αυτοκίνητο. Του λέω σταματά να χτυπάς και εγώ το λιμεναρχείο θέλω, να κάνω λίγο πιο άκρη να περιμένω. Συνεχίζει να κτυπά το αμάξι, και ως εκ θαύματος γιατί πάντα υπάρχει Θεός εμφανίζεται το αυτοκίνητο του λιμεναρχείο, που δεν το έβλεπα γιατί με εμπόδιζε η πλάτη του εν λόγω κυρίου ( ας πούμε) αλλά ούτε και αυτός πιθανώς το είχε δει γιατί το είχε στην πλάτη του. Κατεβαίνει ο λιμενικός και του λέει τι κάνεις?
»Σε έχω δει εδώ και ώρα τι κάνεις και επιπλέον φωνάζεις να κάνω τι? Το βλέπεις το σήμα ανάπηρου? Έχει άνθρωπο μέσα και συμπεριφέρεσαι έτσι? Το ξέρεις ότι μπορεί να σου κάνει μήνυση εκείνη? Και τότε αρχίζει η μεταστροφή. Εγώ δεν έκανα τίποτε ( πιθανώς έπρεπε κατά την γνώμη του να μας δείρει κιόλας), η κυρία, και αν δεν κάνει κάτι αυτή εγώ δεν θα κάνω τίποτε…Όπως καταλαβαίνετε αυτός ήταν ένας εκφοβισμός για να μην του κάνω. Πως το λέμε? Και κερατάς και δαρμένος.
»Εγώ πάλι πήγα στο λιμεναρχείο ώρα 5.30 μαζί με το λιμενικό, τρέμοντας από την ταραχή και υπέβαλα επί τόπου γραπτή καταγγελία, για μη τήρηση κανόνων που αφορούν φόρτωση- εκφόρτωση Αμεα, απειλητική υβριστική και εκβιαστική συμπεριφορά του εν λόγω κυρίου. 5. Ενημέρωσα μετά απο 2 ώρες τηλεφωνικά την εταιρία Blue Star , που ομολογώ ότι τάχιστα ασχολήθηκαν , και με πήραν μετά να μου ζητήσουν συγνώμη, καθώς επίσης ενημερώθηκε ο καπετάνιος του καραβιού κ Καλφοπούλοσ (αν δεν κάνω λάθος) μου ζήτησε αυτός συγνώμη και μου είπε ότι ο εν λόγω ύπαρχος θα μετατεθεί.
Συμπέρασμα υπόσχεση ?
»Κανένα δεν πρέπει να αφήνουμε να μας συμπεριφέρεται έτσι πολλώ δε μάλλον όταν έχει να κάνει με τον άνθρωπο Αμεα που βοηθάμε για μια καλύτερη ζωή. Άνθρωποι αδιάφοροι και απαθείς προς αυτό που δεν τηρούν τους κανονισμούς και δεν έχουν την στοιχειώδη ευγένεια δεν κάνουν για θέσεις που έχουν επαφή με το κοινό. Ας τοποθετηθούν κάπου άλλου να προσφέρουν κάτι πιο αποδοτικό. Δεν κάνουμε όλοι για όλα.
»Η εταιρία Blue Star ας προσέχει περισσότερο μετά τον φόνο του Αντώνη γιατί η γυναίκα του Καίσαρα, δεν αρκεί να είναι τίμια πρέπει και να δείχνει τίμια. Και πρέπει να περνά απο διπλό κοντρόλ το προσωπικό της σε θέματα ευγένειας.
Πρέπει εμείς που έχουμε άτομα με αναπηρία να ζητάμε το δίκιο μας και να παλεύουμε γι αυτό με οποίο κόστος επί πλέον τρεξίματος και ταλαιπωρίας, γιατί μόνο έτσι σ αυτήν την χώρα κάτι θα αλλάξει. Χωρίς αγώνα δεν αλλάζει ΤΙΠΟΤΕ».
