Ο Στυλιανός Παττακός ήταν ο τελευταίος εν ζωή πραξικοπηματίας. Κυνικός και αμετανόητος μέχρι το τέλος δήλωνε πως αν μπορούσε θα ξαναέκανε τα ίδια.
Επίορκος ταξίαρχος που αποτάχθηκε με τον βαθμό του στρατιώτη, χαιρόταν και κόμπαζε (μετά την πτώση της χούντας) για τα βασανιστήρια αλλά στη διάρκεια της επταετίας έλεγε στα διεθνή ΜΜΕ πως οι εξόριστοι κάνουν… διακοπές σε ελληνικά νησιά.
«Καραβανάς» που συμμετείχε σε πολλές κρίσιμες μάχες του εμφυλίου πολέμου και υπηρέτησε με πάθος το παλάτι αν και στο τέλος πρόδωσε τον τότε βασιλιά. Υπέρτατο δόγμα του ήταν ο φόβος. «Επί του φόβου θα οικοδομηθεί το έθνος των Ελλήνων Χριστιανών» έλεγε.
Ο δικτάτορας με το μυστρί
Ό,τι και να γράψει κανείς για τον Παττακό, προφανώς και θα είναι λίγο. Ήταν ο άνθρωπος που το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 γέμισε τους δρόμους της Αθήνας με τανκς αφού αυτοί που οργάνωναν καιρό πριν το πραξικόπημα είχαν φροντίσει να τοποθετηθεί στη νευραλγική θέση του διοικητή του Κέντρου Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων στο Γουδί. Ήταν ο «παλιάτσος δίπλα στον θηριοδαμαστή Παπαδόπουλο» όπως εύστοχα είχε γράψει η Ελένη Βλάχου.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή ο Παττάκος έμεινε ως ένας γραφικός τύπος που έτρεχε σαν τρελός με ένα μυστρί στο χέρι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας προκειμένου να εγκαινιάζει κάθε λογής έργο αρκεί να φαινόταν πως γινόταν… έργο.
Συνήθως έκανε τον σκληρό σε δηλώσεις (όπως για παράδειγμα εκείνο το «καλά του κάναμε. Να ησυχάσουμε. Η δύναμις επιβάλλεται δια παντός τρόπου. Ό,τι δε λύνεται, κόβεται. Σπαθί» που είχε πει για τα απάνθρωπα βασανιστήρια στον αγωνιστή αξιωματικό του στρατού, Σπύρο Μουστακλή) αλλά στο δικαστήριο είχε πει εκείνο το αλησμόνητο «παρών – απών» για να δικαιολογήσει τη στάση του στη διάρκεια της επταετίας.
Το πόσο γραφικός ήταν ο Παττακός φαίνεται από το γεγονός πως για εκείνον (σε αντίθεση με τον Παπαδόπουλο ή τον Ιωαννίδη) έβγαιναν διαρκώς ανέκδοτα. Ένα από αυτό αναφέρει πως το μεσημεράκι της 21ης Απριλίου, ο Παττακός επιστρέφει στο σπίτι του και ανακοινώνει γεμάτος υπερηφάνεια στη γυναίκα και στην πεθερά του τα σπουδαία νέα. «Κάναμε Επανάσταση!» τους λέει.
«Εντός ολίγου ορκίζομαι υπουργός! Σιδερώστε μου την καλή μου στολή!» «Τι επανάσταση και κουραφέξαλα;» του λέει έξαλλη η πεθερά. «Εμάς μας ρώτησες; Σαν τα μούτρα σου θα τα κάνεις, αχαΐρευτε! Στη φυλακή θα καταλήξεις στο τέλος κι εμείς, οι αθώες γυναίκες, θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε!» Τελικά, ο Παττακός σιδέρωσε μόνος του τη στολή του.
Ή ένα άλλο που ανέφερε τα εξής: Ο Παττακός παρευρίσκεται σε συνέδριο επιστημόνων, που προσπαθούν να προσδιορίσουν την ηλικία ενός δεινοσαύρου. O πρώτος επιστήμονας κάνει μια εκτίμηση και λέει πως πρέπει να είναι ηλικίας περίπου 100.000 ετών. Ο δεύτερος επιστήμονας κάνει μια καλύτερη προσέγγιση εξηγώντας πως, μάλλον, πρέπει να είναι ηλικίας 110.000 ετών.
Ο επόμενος επιστήμονας, επιχειρεί μια πιο ακριβή προσέγγιση τονίζοντας ότι πρέπει να είναι ηλικίας 113.000 ετών. Κάποια στιγμή πετάγεται και ο Παττακός και λέει πως είναι 114.452 ετών, 7 μηνών και 14 ημερών. Όλοι οι επιστήμονες τον κοιτάζουν έκπληκτοι και με απορία τον ρωτούν: «Μα πώς τα καταφέρατε κύριε πρόεδρε και προσδιορίσατε με τόση ακρίβεια την ηλικία του;» και εκείνος τους απαντά: «Είναι απλό. Μόλις ομολόγησε»!
Υπάρχει βέβαια και το ανέκδοτο που θέλει τον Παττακό (υπάρχει και η αντίστοιχη έκδοση με πρωταγωνιστή τον Παπαδόπουλο) να πηγαίνει επίσκεψη σε ένα πανεπιστήμιο. Εκεί ένας φοιτητής, προκειμένου να τον εκθέσει, τον ρωτάει αν ξέρει πως θα γίνει να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. «Μπορεί να μην ξέρω πώς να τετραγωνίσω τον κύκλο, μπορώ, όμως, να κυκλώσω το τετράγωνο στο πι και φι, αν συνεχίσετε έτσι», απάντησε ο αρχιπραξικοπηματίας.
Με την πτώση της χούντας, ο Παττακός συνελήφθη, δικάστηκε και αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και τελικά έμεινε στη φυλακή μόλις 16 χρόνια αφού στις 28 Σεπτέμβρη 1990 αφέθηκε ελεύθερος επικαλούμενος «ανήκεστο βλάβη της υγείας του». Μια «βλάβη» που τον κράτησε στη ζωή 26 χρόνια και του επέτρεψε να συνεχίζει την προπαγάνδα του, υπερασπιζόμενος τα έργα και τις ημέρες της χούντας δίνοντας συνεντεύξεις και γράφοντας άρθρα σε φυλλάδες όπως αυτή που εξέδιδε η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής!
Πέθανε μια ημέρα σαν σήμερα σε ηλικία 104 ετών μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Δυο ημέρες νωρίτερα άγνωστοι διαρρήκτες είχαν μπει στο σπίτι του, την ώρα που αυτός κοιμόταν, και του είχαν κλέψει μετάλλια, παράσημα κλπ.
Η… χουντική διακοπή του αγώνα ΠΑΟ – ΟΣΦΠ
Στις 22 Νοεμβρίου 1967, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας διεξάγεται, στο πλαίσιο της 7ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, το ντέρμπι των «αιωνίων». Στο γήπεδο για να παρακολουθήσει τον αγώνα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ήταν και ο τότε «υπουργός Εσωτερικών» και «αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως», Στυλιανός Παττακός. Περίπου 10 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, οι φίλαθλοι διαπιστώνουν με έκπληξη πως ανάμεσα στους 22 ποδοσφαιριστές και τον διαιτητή που βρίσκονται εντός αγωνιστικού χώρου, τρέχει και ένας… αστυνομικός ο οποίος πλησιάζει τον «άρχοντα» της αναμέτρησης.
Ο ένστολος κάτι λέει στον διαιτητή ο οποίος, όμως, μέσα στην ένταση του αγώνα δείχνει να μην έχει αντιληφθεί πλήρως τι του είπε το… όργανο της τάξης. Το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά και έτσι, ενώ αρχικά ο αστυνομικός είχε αρχίσει να τρέχει προς τα έξω, επέστρεψε, πάλι τρέχοντας, προς το κέντρο του γηπέδου όπου εκείνη τη στιγμή βρισκόταν ο θρύλος του Ολυμπιακού, Γιώργος Σιδέρης. Έκπληκτοι οι χιλιάδες φίλαθλοι αλλά και οι ποδοσφαιριστές βλέπουν τον Σιδέρη να κοιτάζει προς την εξέδρα των επισήμων και στη συνέχεια μαζί με τον αστυνομικό να κατευθύνεται προς το σημείο που καθόταν ο Στυλιανός Παττακός.
Ο αρχιπραξικοπηματίας φώναξε κοντά του τον άσο του Ολυμπιακού και του έκανε… συστάσεις. Είπε στον Σιδέρη να παίζει «ηπίως και μέσα εις την έννοιαν του ”ευ αγωνίζεσθαι”»! Αφορμή για αυτή την άκρως… χουντική παρέμβαση του Παττακού στην εξέλιξη του ματς, ήταν σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, δυο σκληρά φάουλ που είχε κάνει νωρίτερα ο παίκτης του Ολυμπιακού ο οποίος αφού άκουσε την «κατσάδα» επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο.
Αιτία για τον εκνευρισμό του «Φόντακα», όπως ήταν το παρατσούκλι του Σιδέρη, ήταν η διαιτησία του Αντώνη Κιτσούκαλη ο οποίος στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου αντί να δώσει επιθετικό φάουλ του Παπουτσάκη στον Πολυχρονίου, έδωσε το ανάποδο. Αμυντικό φάουλ του Πολυχρονίου στον Παπουτσάκη και σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα, «έκλεισε» τους ερυθρόλευκους στην περιοχή τους.
Αρχικά, μάλιστα, έδωσε έμμεσο φάουλ αλλά ο Λουκανίδης το εκτέλεσε γρήγορα – γρήγορα ως άμεσο και σκόραρε. Ο Κιτσούκαλης, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των παικτών του Ολυμπιακού, άλλαξε την αρχική του απόφαση (δεν υπήρχε και… VAR τότε) και έδειξε σέντρα.
Ο Παττακός έλεγε πως ήταν φίλαθλος των Πειραιωτών. Μετά το τέλος του αγώνα, μάλιστα, δήλωσε… λυπημένος για το αποτέλεσμα του ντέρμπι τονίζοντας πως ήταν «μια συνήθης ατυχία, γιατί παίξαμε καλύτερα»! Έκανε, μάλιστα, και κριτική στον διαιτητή:
«Ο Ολυμπιακός, υπερείχε κατά το μεγαλύτερον διάστημα του αγώνος και έχασε πολλές ευκαιρίες. Επί πλέον, εδέχθηκε και ένα γκολ εκτός χρόνου αγώνος. Διότι, όπως και να το κάμει κανείς, γεγονός αναμφισβήτητον είναι ότι το γκολ του Παναθηναϊκού εσημειώθη 2 λεπτά μετά την κανονικήν λήξιν του ημιχρόνου. Ο χρόνος προφανώς ξέφυγε από τον διαιτητήν. Διότι δεν νομίζω ότι εκράτησε καθυστέρησιν, διότι δεν ενθυμούμαι να εσημειώθη κατά το α’ ημίχρονο καθυστέρησις, δικαιολογούσα την παράτασιν του ημιχρόνου κατά 2 ολόκληρα λεπτά».
Την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες προφανώς και… αποθέωσαν (δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς, άλλωστε) την παρέμβαση του Παττακού κάνοντας λόγο για «ευτύχημα» που «απεσόβησε δυσάρεστα επακόλουθα και συνέτισε τους ποδοσφαιριστάς».
Πηγή: Reader
