Αυλαία έπεσε σήμερα στη δίκη που διεξάγονταν ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας με κατηγορούμενη μια Γερμανίδα, σύντροφο του 64χρονου, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2019 είχε βρεθεί νεκρός, τυλιγμένος σε σεντόνι μέσα στο διαμέρισμα τους στο Χαλάνδρι.
Δικαστές και ένορκοι, επέβαλλαν με απόφασή τους κάθειρξη 14 ετών στην κατηγορουμένη, αφού προηγουμένως την έκριναν ένοχη για τη δολοφονία του 64χρονου. Της αναγνώρισαν, μάλιστα, το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη της ανθρωποκτονίας με αποτέλεσμα να «σπάσουν» για εκείνη τα ισόβια. Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας, η γυναίκα έμεινε για ημέρες δίπλα στο άψυχο κορμί του συντρόφου της τον οποίο είχε τυλίξει σε σεντόνια, ενώ κατόπιν έφυγε για την Γερμανία από την οποία επέστρεψε για να δικαστεί!
Κατά την απολογία της σήμερα στο δικαστήριο, η κατηγορουμένη αρνήθηκε όσα της καταλογίστηκαν λέγοντας μεταξύ άλλων, με δάκρυα στα μάτια, τα εξής: «Με κατηγορούν για κάτι που δεν το έχω κάνει. Δεν είμαι δολοφόνος… Γύρισα για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα».
Η κατηγορούμενη ανέφερε πως εκείνο το βράδυ ο σύντροφός της επέστρεψε στο σπίτι τους εκνευρισμένος και έχοντας καταναλώσει αλκοόλ, ενδεχομένως έχοντας λάβει και κάποιο φάρμακο, όπως είπε. «Γύρισε απότομα με έπιασε στον ώμο και με πέταξε πάνω στο τραπέζι και μου είπε ότι τα έκανε όλα για μένα» είπε η γυναίκα κάνοντας λόγο για επιθετικότητα του θύματος, γεγονός που της προκάλεσε φόβο και πανικό. Ωστόσο, η ίδια παραδέχτηκε πως του πρόσφερε ένα ποτήρι με αναψυκτικό στο οποίο είχε βάλει την «σκόνη».
Είπε στην απολογία της: «Δεν σκεφτόμουν, είχα πανικό και από ένστικτο έβαλα αυτό το ποτήρι εκεί. Εγώ νόμιζα ότι ήταν κάτι για να ηρεμήσει. Προσπάθησα να του μιλήσω, δεν μου έδινε όμως σημασία… Κατάλαβα ότι δεν ήταν καλά, ότι ήταν μεθυσμένος…».
Σε άλλο σημείο της απολογίας της, η κατηγορουμένη ανέφερε: «Πήγα στην κρεβατοκάμαρα και είδα στο πρόσωπο πληγές, είχε κίτρινο υγρό σαν να είχε κάνει εμετό, με άκουσε που μίλαγα, του είπα «αγάπη μου είμαι εδώ». Προσπάθησε να απαντήσει, με είχε σφιχτά αγκαλιά και στα γερμανικά μου είπε «μην φύγεις, κάτσε δω».
Πρόεδρος: Ανέπνεε κανονικά;
Κατηγορούμενη: Ναι, τα χέρια του ήταν λερωμένα…
Πρόεδρος: Καταλάβατε εάν χρειαζόταν βοήθεια;
Κατηγορούμενη: Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται με εμένα, με τον Γιάννη, εάν είναι καλά. Ήθελα να είμαι δίπλα του. Κατάλαβα ότι δεν είναι καλά, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι….
Πρόεδρος: Γιατί δεν φωνάξατε βοήθεια;
Κατηγορούμενη: Κατάλαβα ότι η καρδιά του δεν είναι καλά. Κατάλαβα ότι έπρεπε να είμαι δίπλα του. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Είναι σαν να βλέπεις ένα τροχαίο και δεν ξέρεις τι να κάνεις… Έμεινα δίπλα του και του μιλούσα. Άκουγε και δεν απαντούσε. Ένιωθε ότι ήμουν δίπλα του και δεν ήταν ήρεμος.
Πρόεδρος: Πως πέθανε;
Κατηγορούμενη: Κράταγα το χέρι του και είχα κεφάλι μου στο στήθος, του μιλούσα, την νύχτα 18 προς 19/12…
Πρόεδρος: Πώς καταλάβατε ότι πέθανε;
Κατηγορούμενη: Δεν το κατάλαβα…. μέχρι σήμερα δεν το έχω καταλάβει… Ξύπνησα το πρωί και είδα στο πρόσωπο του τα μάτια του κλειστά, χείλια κλειστά και είχε ήρεμο ύφος και τα χέρια του αφημένα… Δεν έχω δει ποτέ ξανά πεθαμένο, για μένα ήταν απλώς ήρεμος, τον αγαπούσα και δεν μπορούσα να καταλάβω. Ξέρω ότι ήμουν καιρό δίπλα του, δεν υπήρχε χρόνος, για μένα ήταν μόνο ο Γιάννης, δεν ξέρω πόσες ώρες, καιρό ήμουν εκεί.
Η κατηγορούμενη είπε πως για ημέρες έμεινε στο διαμέρισμα, έφτιαχνε καφέ, έβαζε δυο κούπες και καθόταν δίπλα στο άψυχο σώμα του συντρόφου της.
Σε ό,τι αφορά στα σεντόνια με τα οποία βρέθηκε τυλιγμένη η σορός του θύματος, η γυναίκα είπε στο δικαστήριο: «Τον σκέπασα με σεντόνι, αλλά όχι στο πρόσωπο γιατί ήθελα να τον βλέπω. Κάθε ημέρα τον σκέπαζα παραπάνω. Με τον καιρό έβαλα και αλλά σεντόνια…
Πρόεδρος: Γιατί το κάνατε;
Κατηγορούμενη: Δεν ξέρω, ήταν σαν να ήθελα να τον προστατεύω, να τον προσέχω… Σκεφτόμουν μήπως θα βολευτεί καλύτερα… Όταν άρχισε να χάνεται το πρόσωπο τον τύλιξα με σακούλα. Τις πρώτες εβδομάδες άκουγα τη φωνή του που έλεγε «μην φοβάσαι, είμαι καλά…»