«Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι η γυναίκα μου δολοφόνησε και τα τρία μας παιδιά, αλλά δε θέλω να πω κάτι άλλο τώρα. Να σχηματιστεί πρώτα δικογραφία, να πάρω αντίγραφο και μετά θα τοποθετηθώ». Αυτό δήλωσε ο Μάνος Δασκαλάκης, πατέρας των τριών παιδιών που δολοφονήθηκαν στην Πάτρα, και οι αποκαλύψεις έχουν καθηλώσει κάθε σοβαρό, κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, κάθε γονέα, κάθε ύπαρξη με καρδιά που πονάει και ψυχή που δακρύζει από τον άδικο χαμό των τριών παιδιών.
Και η ερώτηση που χιλιάδες άνθρωποι θα ήθελαν να του κάνουν αυτού του πατέρα που δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό μέσα στο ίδιο του το σπίτι, είναι: «Μα καλά κύριε Δασκαλάκη, ακόμη περιμένετε τον σχηματισμό της δικογραφίας για να τοποθετηθείτε αντί να ουρλιάξετε από πόνο, να ζητήσετε την παραδειγματική τιμωρία των δολοφόνων των τριών παιδιών σας, όπως προκύπτει τουλάχιστον από τα σχετικά πορίσματα των ιατροδικαστών; Ακόμη να επισκεφθείτε ένα προς ένα τα εισαγγελικά γραφεία, να μιλήσετε με στελέχη της ΕΛ.ΑΣ που συμμετέχουν στην έρευνα και να σταθείτε απέναντι από όσους σας στέρησαν τα παιδιά, να ζητήσετε να μάθετε τους δολοφόνους των παιδιών σας; Ιδιαίτερα τη στιγμή που για ένα τουλάχιστον παιδί, η ίδια του η μάνα φέρεται να φέρει την ευθύνη για τον χαμό του, καθώς φέρεται να το σκότωσε με κεταμίνη».
Μα τι ψυχραιμία, Ολύμπια, τι πολιτισμός που θα ζήλευαν ακόμη και οι ”κρύοι” Σκανδιναβοί.
Ενδεχομένως ο άνθρωπος να υποφέρει και να βιώνει την απώλεια, τώρα που έγινε γνωστός και ο τρόπος, των παιδιών του με τον δικό του τρόπο, δεν είναι κανείς σε θέση να τον κρίνει άλλωστε, απλά η απάντηση «να σχηματιστεί πρώτα δικογραφία, να πάρω αντίγραφο και μετά θα τοποθετηθώ», μοιάζει τόσο απόμακρη, τόσο αποστασιοποιημένη που πραγματικά σε κάνει να απορείς.
Οι εξελίξεις στην υπόθεση των δολοφονιών των τριών παιδιών αναμένονται με ενδιαφέρον καθώς είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων διώξεων, αλλά με ενδιαφέρον αναμένει και η κοινωνία, ένα δάκρυ από αυτούς που θα έπρεπε να σκίζουν τις σάρκες τους, αντί να περιμένουν να διαβάσουν… δικογραφίες.
